صدرالدین علی: تفاوت میان نسخه‌ها
(صفحه‌ای تازه حاوی «صدرالدین علی (مدینه 1052ق- شیراز 1117/ 1118/ 1120ق) (مشهور به سیدعلی‌خان کبیر یا سیدعلی‌خان مدنی) عالم دینی شیعی و ادیب عرب‌زبان ایرانی‌تبار. از بزرگان فارس در قرن یازدهم و اوائل قرن دوازدهم هجری بوده است. 15 جمادی‌الاول 1052ق در محل اقامت پدرش، مدینه،...» ایجاد کرد) |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۳: | خط ۳: | ||
(مشهور به سیدعلی‌خان کبیر یا سیدعلی‌خان مدنی) عالم دینی شیعی و ادیب عرب‌زبان ایرانی‌تبار. از بزرگان فارس در قرن یازدهم و اوائل قرن دوازدهم هجری بوده است. 15 جمادی‌الاول 1052ق در محل اقامت پدرش، مدینه، به دنیا آمد. پس از آموزش مقدمات علوم و ادب، در شانزده‌سالگی همراه پدرش عازم هندوستان شد و نزد اساتیدی چون شیخ محمد بن علی حشری عاملی و شیخ جعفر بن کمال‌الدین شیعی بحرانی در حیدرآباد علم حساب، فقه و حدیث را فراگرفت. پس از درگذشت پدرش، سید نظام‌الدین، مورد توجه عالمگیر، پسر شاه‌جهان، پادشاه هندوستان قرار گرفت و مدتی تصدی امور شهرهایی چون اورنگ‌آباد، ماهور و برار به او واگذار شد. | (مشهور به سیدعلی‌خان کبیر یا سیدعلی‌خان مدنی) عالم دینی شیعی و ادیب عرب‌زبان ایرانی‌تبار. از بزرگان فارس در قرن یازدهم و اوائل قرن دوازدهم هجری بوده است. 15 جمادی‌الاول 1052ق در محل اقامت پدرش، مدینه، به دنیا آمد. پس از آموزش مقدمات علوم و ادب، در شانزده‌سالگی همراه پدرش عازم هندوستان شد و نزد اساتیدی چون شیخ محمد بن علی حشری عاملی و شیخ جعفر بن کمال‌الدین شیعی بحرانی در حیدرآباد علم حساب، فقه و حدیث را فراگرفت. پس از درگذشت پدرش، سید نظام‌الدین، مورد توجه عالمگیر، پسر شاه‌جهان، پادشاه هندوستان قرار گرفت و مدتی تصدی امور شهرهایی چون اورنگ‌آباد، ماهور و برار به او واگذار شد. | ||
---- | ---- | ||
[[رده:ادبیات عرب]] | |||
نسخهٔ ۲۳ ژانویهٔ ۲۰۲۲، ساعت ۱۸:۱۳
صدرالدین علی (مدینه 1052ق- شیراز 1117/ 1118/ 1120ق)
(مشهور به سیدعلی‌خان کبیر یا سیدعلی‌خان مدنی) عالم دینی شیعی و ادیب عرب‌زبان ایرانی‌تبار. از بزرگان فارس در قرن یازدهم و اوائل قرن دوازدهم هجری بوده است. 15 جمادی‌الاول 1052ق در محل اقامت پدرش، مدینه، به دنیا آمد. پس از آموزش مقدمات علوم و ادب، در شانزده‌سالگی همراه پدرش عازم هندوستان شد و نزد اساتیدی چون شیخ محمد بن علی حشری عاملی و شیخ جعفر بن کمال‌الدین شیعی بحرانی در حیدرآباد علم حساب، فقه و حدیث را فراگرفت. پس از درگذشت پدرش، سید نظام‌الدین، مورد توجه عالمگیر، پسر شاه‌جهان، پادشاه هندوستان قرار گرفت و مدتی تصدی امور شهرهایی چون اورنگ‌آباد، ماهور و برار به او واگذار شد.