صدوقیان

از ویکیجو | دانشنامه آزاد پارسی

صَدوقیان (Sadducees)

فرقه‌ای یهودی، پدیدآمده در قرن ۱پ‌م در فلسطینِ پیش از استیلای رومیان. آن‌ها تا سال ۷۰م، که معبدشان برای همیشه ویران شد، کاهنان اشراف‌زادۀ بیت‌المقدس (اورشلیم) بودند. صدوقیان فقط اسفارخمسه را قبول داشتند، مخالف فریسیان بودند، و از سیطرۀ یونانی مآبی طرفداری می‌کردند. همچنین مظهر کهانت اعظم موروثی، معبد، و آیین قربانی بودند. صدوقیان خلود نفس و وجود فرشتگان را انکار و احکام شرع را موبه‌مو رعایت می‌کردند. پس از آن‌که آرای فریسی در میان یهودیان پراکنده در امپراتوری روم غربی حاکم شد، بسیاری از عقاید و رسوم صدوقی از نو در فرقه‌های یهود در قرون میانه رواج یافت.