صفریه
صَفَریّه
از فرقه‌های معروف خوارج. عده‌ای آن را از پیروان منسوب به زیاد بن اصفر و برخی ظهور این فرقه را در ۶۵ق، به‌دست عبدالله بن صفار تمیمی می‌دانند. عقاید صفریه در بسیاری از امور مخالف آرای دیگر فرق خوارج، به‌ویژه ازارقه، اباضیه و نجدات است، آن‌ها موافقان عقاید خود را که در رکابشان نمی‌جنگند، کودکان مخالفانِ خود و مرتکبان گناهی که مستوجب حد باشد را کافر نمی‌دانند و تقیه را فقط در گفتار(و نه در عمل) جایز می‌شمارند. صفریه خود به گروه‌هایی تقسیم شدند؛ دسته‌ای از آن‌ها به عمان گریختند (۱۳۴ق) و در آن‌جا به‌دست اباضیه از‌بین رفتند. جماعتی نیز در مغرب، شمال افریقا، به رهبری ابوقره بر‌ضد حاکم عباسی آن‌جا خروج کردند (۱۵۳ق) و سرانجام مدتی بعد در فرقۀ اباضیه مستحیل شدند.