طرح مارشال: تفاوت میان نسخه‌ها
Mohammadi1 (بحث | مشارکتها) بدون خلاصۀ ویرایش |
Mohammadi1 (بحث | مشارکتها) بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| (۳ نسخهٔ میانیِ ایجادشده توسط همین کاربر نشان داده نشد) | |||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
طرح مارشال (Marshall Plan) | طرح مارشال (Marshall Plan) | ||
(عنوان رسمی: برنامۀ احیای اقتصاد اروپا<ref>European Recovery Program</ref>) برنامه‌ای برای اعطای کمک‌های اقتصادی و فنی ایالات متحده امریکا به شانزده کشور اروپایی پس از جنگ جهانی دوم. احیای اقتصاد جنگ‌زدۀ اروپای غربی و تحریک رشد اقتصادی و تجارت میان کشورهای بزرگ غیرکمونیست ازجملۀ هدف‌های این طرح بودند. در اوایل 1947م، که جنگ سرد میان ایالات متحده و اتحاد جماهیر شوروی تازه به جریان افتاده بود، سیاست‌گذاران ایالات متحده به این نتیجه رسیدند که دستیابی اروپای غربی به ثبات سیاسی در گرو دریافت کمک‌های اقتصادی چشم‌گیر است. این برنامه، که از جانب جورج مارشال<ref>George C. Marshall</ref>، وزیر امور خارجۀ ایالات متحده، طی نطقی در 5 ژوئن 1947م در دانشگاه هاروارد اعلام شد، پیشنهاد می‌کرد که کشورهای اروپایی برنامۀ یکپارچه‌ای برای بازسازی اقتصادی با کمک‌های مالی ایالات متحده تنظیم کنند. از اتحاد جماهیر شوروی سوسیالیستی و دیگر کشورهای اروپای شرقی نیز برای پیوستن به این طرح دعوت شد، اما آن‌ها نپذیرفتند. برای اجرای این طرح، ادارۀ همکاری‌های اقتصادی<ref>Economic Cooperation Administration</ref> در ایالات متحده تشکیل و پُل هافمن<ref>Paul Hoffman</ref> به ریاست آن تعیین شد. پس از آن شانزده کشور اروپای غربی، برای هماهنگ‌سازی این برنامه، سازمان همکاری‌های اقتصادی اروپا<ref>Organization for European Economic Cooperation</ref> را تشکیل دادند. از 1948 تا | (عنوان رسمی: برنامۀ احیای اقتصاد اروپا<ref>European Recovery Program</ref>) برنامه‌ای برای اعطای کمک‌های اقتصادی و فنی [[امریکا، ایالات متحده|ایالات متحده امریکا]] به شانزده کشور اروپایی پس از [[جنگ جهانی دوم]]<ref>World War II</ref>. احیای اقتصاد جنگ‌زدۀ اروپای غربی و تحریک رشد اقتصادی و تجارت میان کشورهای بزرگ غیرکمونیست ازجملۀ هدف‌های این طرح بودند. در اوایل 1947م، که [[جنگ سرد]]<ref>Cold War</ref> میان ایالات متحده و [[اتحاد جماهیر شوروی سوسیالیستی|اتحاد جماهیر شوروی]] تازه به جریان افتاده بود، سیاست‌گذاران ایالات متحده به این نتیجه رسیدند که دستیابی اروپای غربی به ثبات سیاسی در گرو دریافت کمک‌های اقتصادی چشم‌گیر است. این برنامه، که از جانب [[مارشال، جورج (۱۸۸۰ـ ۱۹۵۹)|جورج مارشال]]<ref>George C. Marshall</ref>، وزیر امور خارجۀ ایالات متحده، طی نطقی در 5 ژوئن 1947م در [[دانشگاه هاروارد]]<ref>Harvard University</ref> اعلام شد، پیشنهاد می‌کرد که کشورهای اروپایی برنامۀ یکپارچه‌ای برای بازسازی اقتصادی با کمک‌های مالی ایالات متحده تنظیم کنند. از اتحاد جماهیر شوروی سوسیالیستی و دیگر کشورهای اروپای شرقی نیز برای پیوستن به این طرح دعوت شد، اما آن‌ها نپذیرفتند. برای اجرای این طرح، ادارۀ همکاری‌های اقتصادی<ref>Economic Cooperation Administration</ref> در ایالات متحده تشکیل و پُل هافمن<ref>Paul Hoffman</ref> به ریاست آن تعیین شد. پس از آن شانزده کشور اروپای غربی، برای هماهنگ‌سازی این برنامه، سازمان همکاری‌های اقتصادی اروپا<ref>Organization for European Economic Cooperation</ref> را تشکیل دادند. از 1948 تا 1952م، کشورهای شرکت‌کننده در طرح مارشال 15/13میلیارد دلار کمک از ایالات متحده دریافت کردند. این طرح در زمینۀ احیای اقتصاد اروپای غربی و قراردادن آن در مسیر رشدِ طولانی‌مدت با توفیق همراه بود. | ||
---- | |||
<references /> | |||
[[رده:اقتصاد]] | |||
[[رده:اصطلاحات و مفاهیم، فرآیندها و رویدادها]] | |||
نسخهٔ کنونی تا ۲۸ آوریل ۲۰۲۴، ساعت ۱۷:۵۱
طرح مارشال (Marshall Plan)
(عنوان رسمی: برنامۀ احیای اقتصاد اروپا[۱]) برنامه‌ای برای اعطای کمک‌های اقتصادی و فنی ایالات متحده امریکا به شانزده کشور اروپایی پس از جنگ جهانی دوم[۲]. احیای اقتصاد جنگ‌زدۀ اروپای غربی و تحریک رشد اقتصادی و تجارت میان کشورهای بزرگ غیرکمونیست ازجملۀ هدف‌های این طرح بودند. در اوایل 1947م، که جنگ سرد[۳] میان ایالات متحده و اتحاد جماهیر شوروی تازه به جریان افتاده بود، سیاست‌گذاران ایالات متحده به این نتیجه رسیدند که دستیابی اروپای غربی به ثبات سیاسی در گرو دریافت کمک‌های اقتصادی چشم‌گیر است. این برنامه، که از جانب جورج مارشال[۴]، وزیر امور خارجۀ ایالات متحده، طی نطقی در 5 ژوئن 1947م در دانشگاه هاروارد[۵] اعلام شد، پیشنهاد می‌کرد که کشورهای اروپایی برنامۀ یکپارچه‌ای برای بازسازی اقتصادی با کمک‌های مالی ایالات متحده تنظیم کنند. از اتحاد جماهیر شوروی سوسیالیستی و دیگر کشورهای اروپای شرقی نیز برای پیوستن به این طرح دعوت شد، اما آن‌ها نپذیرفتند. برای اجرای این طرح، ادارۀ همکاری‌های اقتصادی[۶] در ایالات متحده تشکیل و پُل هافمن[۷] به ریاست آن تعیین شد. پس از آن شانزده کشور اروپای غربی، برای هماهنگ‌سازی این برنامه، سازمان همکاری‌های اقتصادی اروپا[۸] را تشکیل دادند. از 1948 تا 1952م، کشورهای شرکت‌کننده در طرح مارشال 15/13میلیارد دلار کمک از ایالات متحده دریافت کردند. این طرح در زمینۀ احیای اقتصاد اروپای غربی و قراردادن آن در مسیر رشدِ طولانی‌مدت با توفیق همراه بود.