عمر بن ابی ربیعه
عُمَر بن ابی رَبیعه (مَکّه ۲۳ـ۹۳ق)
شاعر غنایی عرب، نامدارترین نمایندۀ مکتب شعر حجاز. فرزند خانواده‌ای دولتمند از مَکیّان، و از تبار قبیلۀ مَخزوم بود. با موسیقی‌دانان مراوده و با زنان اشراف قریش مکاتبه و مکالمه داشت. در رفاه می‌زیست و به سوریه و بین‌النهرین نیز سفر کرد. مردی خوش‌محضر، شاد و بی‌پروا، و شعرش در زمان حیات او بر سر زبان‌ها بود. دیوانش شامل ۴۴۰ قصیده، غزل و قطعۀ یکسره کام‌جویانه است. جریر او را بهترین شاعر عاشقانه‌سرا خوانده است. عمر نخستین شاعر شهری، و شعرش نمود زندگی شهری و فعالیت‌های اجتماعی بود.