غزل خوانی

از ویکیجو | دانشنامه آزاد پارسی
نسخهٔ تاریخ ‏۲۴ ژوئیهٔ ۲۰۱۹، ساعت ۰۵:۲۳ توسط DaneshGostar (بحث | مشارکت‌ها) (جایگزینی متن - '00-->\' به '00-->')
(تفاوت) → نسخهٔ قدیمی‌تر | نمایش نسخهٔ فعلی (تفاوت) | نسخهٔ جدیدتر ← (تفاوت)

غزل‌خوانی

نوعی آواز با وزن آزاد که داش مشدی‌ها و باباشمل‌های تهران اجرا می‌کردند. غزل‌خوانی را لاتی، لشی، باباشملی و کوچه‌باغی نیز گفته‌اند و از اواسط دهۀ ۱۳۲۰ش، به پیشنهاد چند تن از ادبا و موسیقی‌دانان، آن را بیات تهران نیز نامیدند. غزل‌خوانی بدون همراهی ساز اجرا می‌شود و اشعار آن معمولاً مُخَمَس‌های طولانی با مضمون‌های عبرت‌آموز و عاشقانه‌اند. از دهۀ ۱۳۳۰ش خوانندگان موسیقی کافه‌ای و کوچه‌بازاری به این آواز توجه کردند و آن را به شکل‌های تازه‌ای با همراهی ساز اجرا می‌کردند.