غواصی

از ویکیجو | دانشنامه آزاد پارسی

غَوّاصی (diving)

32022000-7.jpg
غَوّاصي
غَوّاصي
غَوّاصي
غَوّاصي
غَوّاصي
غَوّاصي
غَوّاصي

فرورفتن در آب. انسان‌ها نخست برهنه و بدون استفاده از ابزار و وسیله‌ای خاص برای صیادی و به‌دست‌آوردن مروارید و مرجان به درون آب دریا فرو می‌رفتند، ولی کم‌کم به ابداع و اختراع دستگاه‌هایی اقدام کردند که امکان ماندن طولانی در زیر آب را فراهم آورد. در قرن ۱۷، ناقوس غواصی[۱] متداول بود. در این روش، هوایی که غواص[۲] تنفس می‌کرد در محفظه‌ای به شکل ناقوس حبس می‌شد. در اوایل قرن ۱۹، انواع لباس‌های غواصی سنگین و دست‌وپاگیر ابداع شدند. با پیدایش دستگاه تنفس زیرآبی[۳]، که ژاک کوستا[۴] در اوایل دهۀ ۱۹۴۰ اختراع کرد، حرکت غواصان آسان‌تر شد. در دهۀ ۱۹۷۰، فن غواصی اشباع[۵] برای کار در اعماق بیشتر ابداع شد. در این روش، غواص مخلوطی از هلیوم و اکسیژن را تحت فشارِ بستر دریا به مدت یک هفته یا بیشتر تنفس می‌کند. برای حفاری‌ در دریای شمال[۶] از این روش استفاده کردند. جان دین[۷] و چارلز دین[۸]، دو برادر انگلیسی، در ۱۸۲۸ نخستین لباس غواصی را با کلاه[۹] فلزی بزرگی اختراع کردند که هوا از طریق شلنگ[۱۰] به آن می‌رسید. غواصی اشباع برای کار در میدان‌های نفتیِ دور از ساحل توسعه یافت. کارگران غواص با شناور[۱۱]های بی‌منفذ به محل کار اعزام می‌شوند. بدین ترتیب پس از هر بار غواصی، گذراندن دوران طولانی کاهش فشار[۱۲] ضرورتی ندارد. برای جلوگیری از پیامدهای خطرناک عارضۀ کاهش فشار[۱۳]، لازم است فشار وارد بر غواص آرام‌آرام کاهش یابد.

 


  1. diving bell
  2. diver
  3. aqualung
  4. Jacques Cousteau
  5. saturation diving
  6. North Sea
  7. John Deane
  8. Charles Deane
  9. helmet
  10. hose
  11. submersible
  12. decompression
  13. (decompression sickness (attack of bends