فضاـ زمان

فضاـ زمان (space-time)
در فیزیک، کمیتی حاصل از ادغام فضا و زمان در نظریۀ نسبیت. آلبرت اینشتین هنگام عرضۀ نظریۀ نسبیت نشان داد که زمان از بسیاری جهات همانند بُعد یا امتداد دیگر فضا عمل می‌کند. بدین‌سان، فضا و زمان را می‌توان به‌جای آن‌که دو کمیت جداگانه درنظر گرفته شوند، به‌صورت کمیت واحدی دانست که در هم ادغام شده‌اند. فضا ـ زمان را کمیتی با چهار بُعد درنظر می‌گیرند: سه‌بُعد فضایی و یک‌ بُعد زمانی. در نظریۀ نسبیت، رویدادها را به‌صورت اتفاقاتی منطبق بر نقاطی از فضا ـ زمان توصیف می‌کنند. در نظریۀ نسبیت عام، حضور اجسام مادی باعث تغییرشکل فضا ـ زمان می‌شود و این همان اثر گرانی است.

 

---