قطب الدین ایبک

از ویکیجو | دانشنامه آزاد پارسی

قُطب‌الدّینِ اَیْبَک ( ـ ۶۰۷ق)

(یا: قُطْب‌الدّین ایبک معزی) از امیران ترک و از کارگزاران معزّالدین محمد سام در لاهور در دهلی. در۵۹۲ق معزالدین سام پس از غلبه بر دشمنانش، امور هند را به قطب‌الدین واگذار کرد. وی طی سال‌های ۵۹۴ق تا ۵۹۹ق اؤن، قنبح و کالنجر را تسخیر کرد و پس از کشته‌شدن معزالدین، مقر حکومت را به لاهور انتقال داد. در جنگی تاج‌الدین یلدز را از متصرفات غوریان هند بیرون راند و در ۶۰۵ق غزنین را فتح کرد. سرانجام مردم غزنین در شورشی او را بیرون راندند و خود بر اثر حادثه‌ای در هنگام چوگان‌بازی در لاهور درگذشت.