قطب الدین مودود

از ویکیجو | دانشنامه آزاد پارسی

قُطب‌الدّین مودود ( ـ۵۶۶ق)

(یا: اتابک اعرج) اتابک موصل (۵۴۴ـ۵۶۶ق) فرزند عمادالدین زنگی. پس از مرگ برادرش، سیف‌الدین غازی اول، به امارت موصل رسید. چند تن از امیران و بزرگان دولت، برادرزاده‌اش، ملک نورالدین اسماعیل بن محمود، را برای حکومت به موصل دعوت کردند. اما قبل از درگیری میان آن دو، به شرط آن‌که نورالدین بر شام و قطب‌الدین بر موصل و جزیره فرمانروایی کند. صلح برقرار شد. قطب‌الدین در ۵۶۲ق با کمک نورالدین به قلمرو صلیبیان حمله آورد و عُریَمه و صافیثا را فتح کرد.