قوه

قوّه

(در لغت به‌معنی نیرو) در اصطلاح منطق و فلسفه در سه معنا به‌کار می‌رود: ۱. در برابر فعل، استعداد و آمادگی است برای به‌دست‌آوردن حالت یا صورتی، چنان‌که نطفه استعداد کودک‌شدن دارد، بنابراین نطفه، بالفعل، نطفه است و بالقوه، کودک؛ ۲. در برابر ضعف، به‌معنی توانایی و شدت و نیرو ۳. مبدأ حرکت و تغییر، مثل قوّۀ جاذبه و مولّده در نبات و حیوان و قوۀ فهم و تفکر در انسان که به مدد آن مجهولات را کسب می‌کند.