لرتا: تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
لُرتا (۱۲۹۰ـ وین ۱۳۷۷ش)<br> | |||
{{جعبه زندگینامه | {{جعبه زندگینامه | ||
|عنوان =لرتا | |عنوان =لرتا | ||
|نام = | |نام = | ||
|نام دیگر= | |نام دیگر= | ||
|نام اصلی=لرتا هایراپتیان تبریزی | |نام اصلی=لرتا هایراپتیان تبریزی | ||
| خط ۳۳: | خط ۳۳: | ||
بازیگر تئاتر و سینمای ایران، زادۀ تهران. همسر [[عبدالحسین نوشین]]، از بنیاد‌گذاران تئاتر علمی، و فارغ‌التحصیل رشتۀ تئاتر از دانشگاه مسکو بود. از ۱۳۰۴ با اجرای یکی از نمایشنامه‌های [[مولیر]] به همراه [[علی دریابیگی]] در تئاتر به صورت حرفه‌ای شروع به فعالیت کرد، و فقط چندبار با نامِ اصلی‌اش، لُرتا هایراپتیان تبریزی، در تئاتر و سینما حضور یافت. | بازیگر تئاتر و سینمای ایران، زادۀ تهران. همسر [[عبدالحسین نوشین]]، از بنیاد‌گذاران تئاتر علمی، و فارغ‌التحصیل رشتۀ تئاتر از دانشگاه مسکو بود. از ۱۳۰۴ با اجرای یکی از نمایشنامه‌های [[مولیر]] به همراه [[علی دریابیگی]] در تئاتر به صورت حرفه‌ای شروع به فعالیت کرد، و فقط چندبار با نامِ اصلی‌اش، لُرتا هایراپتیان تبریزی، در تئاتر و سینما حضور یافت. | ||
بازی‌های درخشان و تحسین‌شده‌اش در نمایش‌های ''اُتللو'' اثر ویلیام شکسپیر، ''بادبزن خانم ویندرمیر'' نوشتۀ اسکار | بازی‌های درخشان و تحسین‌شده‌اش در نمایش‌های ''اُتللو'' اثر ویلیام شکسپیر، ''بادبزن خانم ویندرمیر'' نوشتۀ [[وایلد، اسکار (۱۸۵۴ـ۱۹۰۰)|اسکار وایلد]]، ''پرندۀ آبی'' اثر موریس مترلینگ، ''تاجر ونیزی'' نوشتۀ [[شکسپیر، ویلیام (۱۵۶۴ـ ۱۶۱۶)|شکسپیر]]، ''چراغ گاز'' اثر [[همیلتون، پاتریک (ح ۱۵۰۴ـ۱۵۲۸)|پاتریک همیلتون]]، ''شنل قرمز'' نوشتۀ [[بریو، اوژن (۱۸۵۸ـ۱۹۳۲)|اوژن بریو]]، ''مستنطق'' اثر [[پریستلی، جان (۱۸۹۴ـ۱۹۸۴)|پریستلی]]، ''ولپن'' نوشتۀ [[جانسون، بن(جامین) (۱۵۷۲ـ۱۶۳۷)|بن جانسون]]، ''دو جلاد'' اثر [[آرابال، فرناندو (۱۹۳۲)|فرناندو آرابال]]، و ''ایوالف کوچولو'' (''ایلوف کوچک'') نوشتۀ [[ایبسن، هنریک (۱۸۲۸ـ۱۹۰۶)|هنریک ایبسن]]، موجب شهرت او شد؛ اما بازی در فیلم‌های ''شب اعدام'' (۱۳۴۹)، ''احساس داغ'' (۱۳۵۰)، ''معرکه'' (۱۳۵۰)، و ''همای سعادت'' (۱۳۵۱) برای او اعتباری در پی نداشت. | ||
موقعیتش به‌منزلۀ «اقلیت» مذهبی و همراهی‌اش با اهالی سیاست موجب شد که هیچ‌گاه به جایگاه واقعی‌اش در تئاتر دست نیابد. سال‌های طولانی جلای وطن کرد و حضور و ارتباطش با تئاتر قطع شد. | موقعیتش به‌منزلۀ «اقلیت» مذهبی و همراهی‌اش با اهالی سیاست موجب شد که هیچ‌گاه به جایگاه واقعی‌اش در تئاتر دست نیابد. سال‌های طولانی جلای وطن کرد و حضور و ارتباطش با تئاتر قطع شد. | ||
| خط ۳۹: | خط ۳۹: | ||
در سال ۱۳۵۶ به‌مناسبت پنجاهمین سال فعالیت هنری لرتا، سالن چهارسوی تئاتر شهر با اجرای نمایش‌نامۀ ''خلوت خفتگان'' اثر ''پیر گیل'' و به‌کارگردانی [[آربی آوانسیان]] افتتاح شد، که ضمناً این تئاتر آخرین حضور لرتا بر روی صحنه نیز بود. | در سال ۱۳۵۶ به‌مناسبت پنجاهمین سال فعالیت هنری لرتا، سالن چهارسوی تئاتر شهر با اجرای نمایش‌نامۀ ''خلوت خفتگان'' اثر ''پیر گیل'' و به‌کارگردانی [[آربی آوانسیان]] افتتاح شد، که ضمناً این تئاتر آخرین حضور لرتا بر روی صحنه نیز بود. | ||
او در وین درگذشت. | او در [[وین]] درگذشت. | ||
---- | ---- | ||
نسخهٔ کنونی تا ۶ فوریهٔ ۲۰۲۲، ساعت ۰۷:۳۶
لُرتا (۱۲۹۰ـ وین ۱۳۷۷ش)
| لرتا | |
|---|---|
| زادروز |
تهران ۱۲۹۰ش |
| درگذشت | وین ۱۳۷۷ش |
| محل زندگی | وین |
| ملیت | ایرانی |
| تحصیلات و محل تحصیل | فارغ التحصیل رشته تیاتر از دانشگاه مسکو |
| شغل و تخصص اصلی | بازیگر |
| آثار | احساس داغ (۱۳۵۰)؛ معرکه (۱۳۵۰) |
| گروه مقاله | تیاتر، سینما |
| خویشاوندان سرشناس | عبدالحسین نوشین (همسر) |
بازیگر تئاتر و سینمای ایران، زادۀ تهران. همسر عبدالحسین نوشین، از بنیاد‌گذاران تئاتر علمی، و فارغ‌التحصیل رشتۀ تئاتر از دانشگاه مسکو بود. از ۱۳۰۴ با اجرای یکی از نمایشنامه‌های مولیر به همراه علی دریابیگی در تئاتر به صورت حرفه‌ای شروع به فعالیت کرد، و فقط چندبار با نامِ اصلی‌اش، لُرتا هایراپتیان تبریزی، در تئاتر و سینما حضور یافت.
بازی‌های درخشان و تحسین‌شده‌اش در نمایش‌های اُتللو اثر ویلیام شکسپیر، بادبزن خانم ویندرمیر نوشتۀ اسکار وایلد، پرندۀ آبی اثر موریس مترلینگ، تاجر ونیزی نوشتۀ شکسپیر، چراغ گاز اثر پاتریک همیلتون، شنل قرمز نوشتۀ اوژن بریو، مستنطق اثر پریستلی، ولپن نوشتۀ بن جانسون، دو جلاد اثر فرناندو آرابال، و ایوالف کوچولو (ایلوف کوچک) نوشتۀ هنریک ایبسن، موجب شهرت او شد؛ اما بازی در فیلم‌های شب اعدام (۱۳۴۹)، احساس داغ (۱۳۵۰)، معرکه (۱۳۵۰)، و همای سعادت (۱۳۵۱) برای او اعتباری در پی نداشت.
موقعیتش به‌منزلۀ «اقلیت» مذهبی و همراهی‌اش با اهالی سیاست موجب شد که هیچ‌گاه به جایگاه واقعی‌اش در تئاتر دست نیابد. سال‌های طولانی جلای وطن کرد و حضور و ارتباطش با تئاتر قطع شد.
در سال ۱۳۵۶ به‌مناسبت پنجاهمین سال فعالیت هنری لرتا، سالن چهارسوی تئاتر شهر با اجرای نمایش‌نامۀ خلوت خفتگان اثر پیر گیل و به‌کارگردانی آربی آوانسیان افتتاح شد، که ضمناً این تئاتر آخرین حضور لرتا بر روی صحنه نیز بود.
او در وین درگذشت.