لقمان حکیم

از ویکیجو | دانشنامه آزاد پارسی

لقمان حکیم

از شخصیت‌های دورۀ عرب جاهلی و نام سورۀ سی‌ویکم قرآن. در این سوره دوبار از این نام یاد شده است. در کتب اسلامی لقمان را گاه پیامبر و بیشتر حکیم دانسته‌اند و به گفتۀ قرآن، خداوند به او حکمت بخشید (لقمان، ۱۲). در قرآن از او به‌منزلۀ انسانی خداشناس و فرزانه یاد می‌شود که به فرزندش پندهای حکیمانه می‌داد. قرآن برخی از سخنان لقمان را نقل کرده است. برخی از محققان شخصیت یا بعضی از سخنان او را با اِزوپ (← ازوپ) و گفته‌های حکیمانه‌اش همسان گرفته‌اند.