لوبیچ، ارنست (۱۸۹۲ـ۱۹۴۷)
| کلود شابرول Claude Chabrol | |
|---|---|
| زادروز |
پاریس 24 ژوئن ۱۹۳۰م |
| درگذشت | پاریس 12 سپتامبر 2010م |
| ملیت | فرانسوی |
| شغل و تخصص اصلی | کارگردان سینما |
| فعالیت‌های مهم | از بنیادگذاران جنبش موج نوی فرانسه |
| آثار | جام شراب (جوجه در سرکه) (1984) |
| گروه مقاله | سینما |
| خویشاوندان سرشناس | استفان اودران (همسر) |
| جوایز و افتخارات | خرس طلایی جشنوارۀ بین‌المللی فیلم برلین (1959)؛ جایزه فیپرشی جشنوارۀ فیلم برلین (1973) |
لوبیچ، اِرنْست (۱۸۹۲ـ۱۹۴۷)(Lubitsch, Ernst)
کارگردان آلمانی سینما. از ۱۹۲۱ در امریکا فیلم ساخت و برای «سبک لوبیچ[۱]» معروف بود. منظور از این اصطلاح، تلفیق نقد تند اجتماعی، طنز زیرکانه، پیچیدگی، وگزیده‌گوییِ بصری است که در فیلم‌های نینوچکا[۲] (۱۹۳۹) و بهشت می‌تواند منتظر بماند[۳] (۱۹۴۳) دیده می‌شود. لوبیچ بازیگری را با فیلم‌های سینمای صامت[۴] در برلین آغاز کرد و سپس به نویسندگی و کارگردانی پرداخت که ازجمله فیلم‌های اوست: چشم‌های مومیایی[۵] (۱۹۱۸) و شاهزاده خانم صدف[۶] (۱۹۱۹). در امریکا فیلم‌های کلاسیکی همچون دایرۀ ازدواج[۷] (۱۹۲۴)، بادبزن خانم ویندرمیر[۸] (۱۹۲۵)، و شاهزادۀ محصل[۹] (۱۹۲۷) را ساخت. فیلم‌سازان هم‌دورۀ لوبیچ او را ستایش می‌کردند و در دوران سینمای ناطق نیز به‌‌راحتی توانست توانایی‌هایش را به‌کار بگیرد.