متدارک

مُتدارِک

(در لغت به‌معنی به‌هم پیوسته) اصطلاحی در قافیه. قافیه‌ای که در آن پیش از حرف رَویِ ساکن دو حرف متحرک باشد، مانند دو حرف متحرک «ب، ر» و «د، ر» که در دو قافیۀ این بیت پیش از حرف رَویِ ساکنْ (د) قرار گرفته‌اند: خدا کشتی آن‌جا که خواهد بَرَد/ وگر ناخدا جامه بر تن دَرَد (منسوب به سعدی).