مختاری ، رکن الدین (۱۲۶۶ اصفهان ـ۱۳۵۰ش): تفاوت میان نسخه‌ها

از ویکیجو | دانشنامه آزاد پارسی
بدون خلاصۀ ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش
 
خط ۱: خط ۱:
{{جعبه زندگینامه|عنوان=رکن‌الدّین‌ مختاری‌|نام=|نام دیگر=|نام اصلی=|نام مستعار=|لقب=|زادروز=اصفهان۱۲۶۶ ش|تاریخ مرگ=۱۳۵۰ش|دوره زندگی=|ملیت=|محل زندگی=|تحصیلات و محل تحصیل=|شغل و تخصص اصلی=نوازنده ویولن|شغل و تخصص های دیگر=|سبک=|مکتب=|سمت=رئیس‌ نظمیه (شهربانی)، معاونت‌ انتظامی‌ ادارۀ‌ نظمیه‌، ۱۳۱۴ش با درجۀ‌ سرتیپی‌ (سرپاس‌) رئیس‌ شهربانی‌ تهران‌|جوایز و افتخارات=|آثار=پیش‌درآمدهایی در ماهور، همایون، شور، و دشتی و نیز تصنیف بیات ترک|خویشاوندان سرشناس=مُختارالسلطنه‌ (پدر)|گروه مقاله=|دوره=|فعالیت های مهم=|رشته=|پست تخصصی=|باشگاه=}}مختاری‌، رکن‌الدّین‌ (اصفهان ۱۲۶۶ ـ۱۳۵۰ش)<br>
{{جعبه زندگینامه|عنوان=رکن‌الدّین‌ مختاری‌|نام=|نام دیگر=|نام اصلی=|نام مستعار=|لقب=|زادروز=اصفهان۱۲۶۶ ش|تاریخ مرگ=۱۳۵۰ش|دوره زندگی=|ملیت=|محل زندگی=|تحصیلات و محل تحصیل=|شغل و تخصص اصلی=نوازنده ویولن|شغل و تخصص های دیگر=|سبک=|مکتب=|سمت=رئیس‌ نظمیه (شهربانی)، معاونت‌ انتظامی‌ ادارۀ‌ نظمیه‌، ۱۳۱۴ش با درجۀ‌ سرتیپی‌ (سرپاس‌) رئیس‌ شهربانی‌ تهران‌|جوایز و افتخارات=|آثار=پیش‌درآمدهایی در ماهور، همایون، شور، و دشتی و نیز تصنیف بیات ترک|خویشاوندان سرشناس=مُختارالسلطنه‌ (پدر)|گروه مقاله=|دوره=|فعالیت های مهم=|رشته=|پست تخصصی=|باشگاه=}}مختاری‌، رکن‌الدّین‌ (اصفهان ۱۲۶۶ ـ۱۳۵۰ش)<br>
[[پرونده:مختاری ، رکن الدّین .jpg|بندانگشتی|رکن‌الدّین مختاری]]
[[پرونده:مختاری ، رکن الدّین .jpg|بندانگشتی|رکن‌الدّین مختاری]]
[[پرونده: 38196400.jpg | بندانگشتی|رکن‌الدّین مختاری|294x294پیکسل]]<p>رئیس‌ نظمیۀ (شهربانی) دورۀ‌ رضاشاه‌ پهلوی و [[ویولن|ویولن‌]]<nowiki/>نواز. فرزند مُختارالسلطنه‌، وزیر نظمیه‌ (شهربانی‌) دورۀ‌ مظفری بود که‌ پس‌ از پایان‌ تحصیلات‌ متوسطه‌ دورۀ‌ سه‌سالۀ‌ مدرسۀ‌ موسیقی‌ و نظام‌ را به‌پایان‌ برد. پس‌ از آن‌ به‌ استخدام‌ ادارۀ‌ نظمیه‌ درآمد و مدتی‌ رئیس‌ شهربانی‌ رشت‌، [[کرمانشاه، شهر|کرمانشاه‌]] و [[خوزستان|خوزستان‌]] بود. در ۱۳۰۸ش رضاشاه‌ او را با درجۀ سرهنگی به‌ تهران‌ احضار و به‌ معاونت‌ انتظامی‌ ادارۀ‌ نظمیه‌ منصوب‌ کرد. در ۱۳۱۴ش با درجۀ‌ سرتیپی‌ (سرپاس‌) رئیس‌ شهربانی‌ تهران‌ شد‌ و تا شهریور ۱۳۲۰ش در این‌ مقام‌ بود. حوادثی‌ چون‌ کشف‌ حجاب‌، تغییر کلاه‌، دستگیری‌ اعضای‌ گروه‌ ۵۳ نفر، دستگیری‌ و قتل‌ رجالی‌ چون‌ [[ارانی ، تقی (تبریز ۱۲۸۲ـ تهران ۱۳۱۸ش)|تقی‌ ارانی‌]]، [[مدرس ، سید حسن (اردستان ۱۲۵۰ـ کاشمر ۱۳۱۶ش)|سیدحسن‌ مدرس‌]]، [[سردار اسعد بختیاری ، جعفرقلی خان (بختیاری ۱۲۵۸ـ۱۳۱۳ش)|سردار اسعد بختیاری]]،‌ و [[تیمورتاش ، عبدالحسین (بجنورد ۱۲۶۰ـ تهران ۱۳۱۲ش)|تیمورتاش‌]]، و سانسور شدید مطبوعات‌ از حوادث‌ دورۀ‌ ریاست‌ وی‌ بر نظمیه‌ بود. پس‌ از شهریور ۱۳۲۰ش دستگیر و محاکمه‌ و به‌ ۸ سال‌ حبس‌ محکوم‌ شد، اما در ۱۳۲۶ش‌ محمدرضا پهلوی‌ وی را بخشود‌ و آزاد کرد. از نوازندگان‌ معروف‌ ویولن‌ بود که‌‌ همراه‌ [[درویش خان|درویش‌خان‌]] چند کنسرت‌ اجرا کرد. وی مدتی شاگرد [[اسماعیل زاده، حسین (تهران ح ۱۲۵۰ ـ ح ۱۳۲۰ش)|حسین اسماعیل‌زاده]]، نوازندۀ بنام [[کمانچه]]، بود. مختاری در ساخت پیش‌درآمد بسیار خوش‌ذوق بود. ازجمله آثار اوست: پیش‌درآمدهایی در [[ماهور]]، [[همایون (موسیقی)|همایون]]، [[شور (موسیقی)|شور]]، و [[دشتی]] و نیز تصنیف ''بیات ترک'' با شعری از [[ملک الشعرای بهار|ملک‌الشعرای بهار]].</p>
[[پرونده: 38196400.jpg | بندانگشتی|رکن‌الدّین مختاری]]
 
رئیس‌ نظمیۀ (شهربانی) دورۀ‌ رضاشاه‌ پهلوی و [[ویولن|ویولن‌]]<nowiki/>نواز. فرزند مُختارالسلطنه‌، وزیر نظمیه‌ (شهربانی‌) دورۀ‌ مظفری بود که‌ پس‌ از پایان‌ تحصیلات‌ متوسطه‌ دورۀ‌ سه‌سالۀ‌ مدرسۀ‌ موسیقی‌ و نظام‌ را به‌پایان‌ برد. پس‌ از آن‌ به‌ استخدام‌ ادارۀ‌ نظمیه‌ درآمد و مدتی‌ رئیس‌ شهربانی‌ رشت‌، [[کرمانشاه، شهر|کرمانشاه‌]] و [[خوزستان|خوزستان‌]] بود. در ۱۳۰۸ش رضاشاه‌ او را با درجۀ سرهنگی به‌ تهران‌ احضار و به‌ معاونت‌ انتظامی‌ ادارۀ‌ نظمیه‌ منصوب‌ کرد. در ۱۳۱۴ش با درجۀ‌ سرتیپی‌ (سرپاس‌) رئیس‌ شهربانی‌ تهران‌ شد‌ و تا شهریور ۱۳۲۰ش در این‌ مقام‌ بود. حوادثی‌ چون‌ کشف‌ حجاب‌، تغییر کلاه‌، دستگیری‌ اعضای‌ گروه‌ ۵۳ نفر، دستگیری‌ و قتل‌ رجالی‌ چون‌ [[ارانی ، تقی (تبریز ۱۲۸۲ـ تهران ۱۳۱۸ش)|تقی‌ ارانی‌]]، [[مدرس ، سید حسن (اردستان ۱۲۵۰ـ کاشمر ۱۳۱۶ش)|سیدحسن‌ مدرس‌]]، [[سردار اسعد بختیاری ، جعفرقلی خان (بختیاری ۱۲۵۸ـ۱۳۱۳ش)|سردار اسعد بختیاری]]،‌ و [[تیمورتاش ، عبدالحسین (بجنورد ۱۲۶۰ـ تهران ۱۳۱۲ش)|تیمورتاش‌]]، و سانسور شدید مطبوعات‌ از حوادث‌ دورۀ‌ ریاست‌ وی‌ بر نظمیه‌ بود. پس‌ از شهریور ۱۳۲۰ش دستگیر و محاکمه‌ و به‌ ۸ سال‌ حبس‌ محکوم‌ شد، اما در ۱۳۲۶ش‌ محمدرضا پهلوی‌ وی را بخشود‌ و آزاد کرد. از نوازندگان‌ معروف‌ ویولن‌ بود که‌‌ همراه‌ [[درویش خان|درویش‌خان‌]] چند کنسرت‌ اجرا کرد. وی مدتی شاگرد [[اسماعیل زاده، حسین (تهران ح ۱۲۵۰ ـ ح ۱۳۲۰ش)|حسین اسماعیل‌زاده]]، نوازندۀ بنام [[کمانچه]]، بود. مختاری در ساخت پیش‌درآمد بسیار خوش‌ذوق بود. ازجمله آثار اوست: پیش‌درآمدهایی در [[ماهور]]، [[همایون (موسیقی)|همایون]]، [[شور (موسیقی)|شور]]، و [[دشتی]] و نیز تصنیف ''بیات ترک'' با شعری از [[ملک الشعرای بهار|ملک‌الشعرای بهار]].</p>
<br><!--38196400-->
<br><!--38196400-->
[[رده:تاریخ ایران]]
[[رده:تاریخ ایران]]

نسخهٔ کنونی تا ‏۱۷ فوریهٔ ۲۰۲۴، ساعت ۰۵:۱۶

رکن‌الدّین‌ مختاری‌
زادروز اصفهان۱۲۶۶ ش
درگذشت ۱۳۵۰ش
شغل و تخصص اصلی نوازنده ویولن
آثار پیش‌درآمدهایی در ماهور، همایون، شور، و دشتی و نیز تصنیف بیات ترک
خویشاوندان سرشناس مُختارالسلطنه‌ (پدر)

مختاری‌، رکن‌الدّین‌ (اصفهان ۱۲۶۶ ـ۱۳۵۰ش)

رکن‌الدّین مختاری
رکن‌الدّین مختاری

رئیس‌ نظمیۀ (شهربانی) دورۀ‌ رضاشاه‌ پهلوی و ویولن‌نواز. فرزند مُختارالسلطنه‌، وزیر نظمیه‌ (شهربانی‌) دورۀ‌ مظفری بود که‌ پس‌ از پایان‌ تحصیلات‌ متوسطه‌ دورۀ‌ سه‌سالۀ‌ مدرسۀ‌ موسیقی‌ و نظام‌ را به‌پایان‌ برد. پس‌ از آن‌ به‌ استخدام‌ ادارۀ‌ نظمیه‌ درآمد و مدتی‌ رئیس‌ شهربانی‌ رشت‌، کرمانشاه‌ و خوزستان‌ بود. در ۱۳۰۸ش رضاشاه‌ او را با درجۀ سرهنگی به‌ تهران‌ احضار و به‌ معاونت‌ انتظامی‌ ادارۀ‌ نظمیه‌ منصوب‌ کرد. در ۱۳۱۴ش با درجۀ‌ سرتیپی‌ (سرپاس‌) رئیس‌ شهربانی‌ تهران‌ شد‌ و تا شهریور ۱۳۲۰ش در این‌ مقام‌ بود. حوادثی‌ چون‌ کشف‌ حجاب‌، تغییر کلاه‌، دستگیری‌ اعضای‌ گروه‌ ۵۳ نفر، دستگیری‌ و قتل‌ رجالی‌ چون‌ تقی‌ ارانی‌، سیدحسن‌ مدرس‌، سردار اسعد بختیاری،‌ و تیمورتاش‌، و سانسور شدید مطبوعات‌ از حوادث‌ دورۀ‌ ریاست‌ وی‌ بر نظمیه‌ بود. پس‌ از شهریور ۱۳۲۰ش دستگیر و محاکمه‌ و به‌ ۸ سال‌ حبس‌ محکوم‌ شد، اما در ۱۳۲۶ش‌ محمدرضا پهلوی‌ وی را بخشود‌ و آزاد کرد. از نوازندگان‌ معروف‌ ویولن‌ بود که‌‌ همراه‌ درویش‌خان‌ چند کنسرت‌ اجرا کرد. وی مدتی شاگرد حسین اسماعیل‌زاده، نوازندۀ بنام کمانچه، بود. مختاری در ساخت پیش‌درآمد بسیار خوش‌ذوق بود. ازجمله آثار اوست: پیش‌درآمدهایی در ماهور، همایون، شور، و دشتی و نیز تصنیف بیات ترک با شعری از ملک‌الشعرای بهار.