مرادی، ابراهیم (بندرانزلی ۱۲۷۸ـ۱۳۵۶ش): تفاوت میان نسخه‌ها

از ویکیجو | دانشنامه آزاد پارسی
بدون خلاصۀ ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش
 
خط ۶: خط ۶:
|نام مستعار=
|نام مستعار=
|لقب=
|لقب=
|زادروز=(بندرانزلی ۱۲۷۸ـ ۱۳۵۶ش)
|زادروز=بندرانزلی ۱۲۷۸ش
|تاریخ مرگ=
|تاریخ مرگ=۱۳۵۶ش
|دوره زندگی=
|دوره زندگی=
|ملیت=ایرانی
|ملیت=ایرانی
|محل زندگی=
|محل زندگی=
|تحصیلات و محل تحصیل=  
|تحصیلات و محل تحصیل=  
| شغل و تخصص اصلی =
| شغل و تخصص اصلی =کارگردان و فیلم‌نامه‌نویس
|شغل و تخصص های دیگر=
|شغل و تخصص های دیگر=
|سبک =
|سبک =
خط ۱۸: خط ۱۸:
|سمت =
|سمت =
|جوایز و افتخارات =
|جوایز و افتخارات =
|آثار =
|آثار =انتقام‌ برادر (۱۳۱۱)، کمرشکن‌ یا نیروی‌ اراده ‌(۱۳۳۰)، گوهر لکه‌دار (۱۳۳۸)، و لالۀ‌ دریایی ‌(۱۳۳۹)
|خویشاوندان سرشناس =
|خویشاوندان سرشناس =
|گروه مقاله =تیاتر
|گروه مقاله =سینما
|دوره =
|دوره =
|فعالیت های مهم =
|فعالیت های مهم =
خط ۲۸: خط ۲۸:
}}
}}
[[پرونده:38225200- 2.jpg|جایگزین=ابراهیم مرادی|بندانگشتی|ابراهیم مرادی]]
[[پرونده:38225200- 2.jpg|جایگزین=ابراهیم مرادی|بندانگشتی|ابراهیم مرادی]]
ابراهیم مرادی‌‌ (بندرانزلی ۱۲۷۸ـ ۱۳۵۶ش)<br><p>کارگردان و فیلم‌نامه‌نویس ایرانی. یکی‌ از سه‌ هنرمندی‌ است که‌ سینمای‌ ایران‌ با نام‌ آنان آغاز می‌شود. از نُه فیلمِ دورۀ اول فیلم‌سازی (۱۳۰۹ـ۱۳۱۵)، دو فیلم‌ ساختۀ‌ اوست‌: ''انتقام‌ برادر'' (۱۳۱۱)، که‌ ساخت‌ آن‌ به‌پایان‌ نرسید و به‌شکل ناقص در شهرهای‌ شمالی‌ و تهران‌ به‌نمایش‌ درآمد و با استقبال مواجه نشد. ''بوالهوس‌'' (‌۱۳۱۳)، که در سینما مایاک''‌'' تهران‌ به‌‌نمایش‌ درآمد. مرادی در ۱۳۱۴ به‌ برلین‌ رفت‌ تا پیرامونِ‌ فیلمِ‌ ناطق‌ مطالعه‌ و تحقیق‌ کند. پس‌ از بازگشت‌ به‌ ایران‌ سینمای ‌علمی‌ دارالفنون''‌'' و سینمای‌ کانون‌ بانوان‌ را تأسیس‌ و اداره‌ کرد. در ۱۳۲۶ دو اختراعِ‌ تبدیل‌ صدایِ ‌فیلم‌ با نوار مخصوص‌ و ماشین‌ زیرنویس‌ فارسیِ فیلم به ‌نامِ او به‌ثبت‌ رسید. در ۱۳۲۸ استودیو مرادی''‌'' را بنیاد‌ نهاد و سه ‌فیلمِ‌ دیگر ساخت‌: ''کمرشکن‌'' یا'' نیروی‌ اراده'' ‌(۱۳۳۰)، ''گوهر لکه‌دار'' (۱۳۳۸)، و ''لالۀ‌ دریایی'' ‌(۱۳۳۹). وی‌ فیلم‌ اخیر را با دستگاهی ‌رنگ کرد که‌ خود ساخته‌ بود.</p>
ابراهیم مرادی‌‌ (بندرانزلی ۱۲۷۸ـ ۱۳۵۶ش)<br><p>کارگردان و فیلم‌نامه‌نویس ایرانی. یکی‌ از سه‌ هنرمندی‌ است که‌ سینمای‌ ایران‌ با نام‌ آنان آغاز می‌شود. از نُه فیلم دورۀ اول فیلم‌سازی (۱۳۰۹ـ۱۳۱۵)، دو فیلم‌ ساختۀ‌ اوست‌: ''انتقام‌ برادر'' (۱۳۱۱)، که‌ ساخت‌ آن‌ به‌پایان‌ نرسید و به‌شکل ناقص در شهرهای‌ شمالی‌ و تهران‌ به‌نمایش‌ درآمد و با استقبال مواجه نشد. ''بوالهوس‌'' (‌۱۳۱۳)، که در سینما مایاک''‌'' تهران‌ به‌‌نمایش‌ درآمد. مرادی در ۱۳۱۴ به‌ [[برلین|برلین‌]] رفت‌ تا پیرامون فیلم ناطق‌ مطالعه‌ و تحقیق‌ کند. پس‌ از بازگشت‌ به‌ ایران‌ سینمای ‌علمی‌ دارالفنون''‌'' و سینمای‌ کانون‌ بانوان‌ را تأسیس‌ و اداره‌ کرد. در ۱۳۲۶ دو اختراع تبدیل‌ صدای ‌فیلم‌ با نوار مخصوص‌ و ماشین‌ زیرنویس‌ فارسی فیلم به ‌نام او به‌ثبت‌ رسید. در ۱۳۲۸ استودیو مرادی''‌'' را بنیاد‌ نهاد و سه ‌فیلم دیگر ساخت‌: ''کمرشکن‌'' یا'' نیروی‌ اراده'' ‌(۱۳۳۰)، ''گوهر لکه‌دار'' (۱۳۳۸)، و ''لالۀ‌ دریایی'' ‌(۱۳۳۹). وی‌ فیلم‌ اخیر را با دستگاهی ‌رنگ کرد که‌ خود ساخته‌ بود.</p>
<br><!--38225200-->
<br><!--38225200-->
[[رده:سینما]]
[[رده:سینما]]
[[رده:ایران - اشخاص (سایر عوامل)]]
[[رده:ایران - اشخاص (سایر عوامل)]]

نسخهٔ کنونی تا ‏۱۷ آوریل ۲۰۲۲، ساعت ۰۸:۱۹

ابراهیم مرادی‌‌
زادروز بندرانزلی ۱۲۷۸ش
درگذشت ۱۳۵۶ش
ملیت ایرانی
شغل و تخصص اصلی کارگردان و فیلم‌نامه‌نویس
آثار انتقام‌ برادر (۱۳۱۱)، کمرشکن‌ یا نیروی‌ اراده ‌(۱۳۳۰)، گوهر لکه‌دار (۱۳۳۸)، و لالۀ‌ دریایی ‌(۱۳۳۹)
گروه مقاله سینما
ابراهیم مرادی
ابراهیم مرادی

ابراهیم مرادی‌‌ (بندرانزلی ۱۲۷۸ـ ۱۳۵۶ش)

کارگردان و فیلم‌نامه‌نویس ایرانی. یکی‌ از سه‌ هنرمندی‌ است که‌ سینمای‌ ایران‌ با نام‌ آنان آغاز می‌شود. از نُه فیلم دورۀ اول فیلم‌سازی (۱۳۰۹ـ۱۳۱۵)، دو فیلم‌ ساختۀ‌ اوست‌: انتقام‌ برادر (۱۳۱۱)، که‌ ساخت‌ آن‌ به‌پایان‌ نرسید و به‌شکل ناقص در شهرهای‌ شمالی‌ و تهران‌ به‌نمایش‌ درآمد و با استقبال مواجه نشد. بوالهوس‌ (‌۱۳۱۳)، که در سینما مایاک تهران‌ به‌‌نمایش‌ درآمد. مرادی در ۱۳۱۴ به‌ برلین‌ رفت‌ تا پیرامون فیلم ناطق‌ مطالعه‌ و تحقیق‌ کند. پس‌ از بازگشت‌ به‌ ایران‌ سینمای ‌علمی‌ دارالفنون و سینمای‌ کانون‌ بانوان‌ را تأسیس‌ و اداره‌ کرد. در ۱۳۲۶ دو اختراع تبدیل‌ صدای ‌فیلم‌ با نوار مخصوص‌ و ماشین‌ زیرنویس‌ فارسی فیلم به ‌نام او به‌ثبت‌ رسید. در ۱۳۲۸ استودیو مرادی را بنیاد‌ نهاد و سه ‌فیلم دیگر ساخت‌: کمرشکن‌ یا نیروی‌ اراده ‌(۱۳۳۰)، گوهر لکه‌دار (۱۳۳۸)، و لالۀ‌ دریایی ‌(۱۳۳۹). وی‌ فیلم‌ اخیر را با دستگاهی ‌رنگ کرد که‌ خود ساخته‌ بود.