مستضیء عباسی

از ویکیجو | دانشنامه آزاد پارسی

مُسْتَضیء عباسی (۵۳۶ـ۵۷۵ق)
(ابومحمد حسن بن مستنجد، ملقب به المستضی بامرالله) سی‌وسومین خلیفۀ عباسی (۵۶۶ـ۵۷۵ق). پس از مرگ پدرش به خلافت رسید. در آغاز خلافت وی، سلسلۀ فاطمیانِ مصر را صلاح‌الدین ایوبی برانداخت و خطبه به نام مستضیء خوانده شد. چون این خبر به بغداد رسید، چند روز شهر را زینت بستند و خلیفه برای صلاح‌الدین خلعت فرستاد. در دوران خلافت مستضیء، جنگ‌های صلیبی با شدت ادامه داشت. او مالیات را برداشت و با مردم به دادگری رفتار کرد و اموال فراوانی میان هاشمیان، علویان، علما، مدارس و مرزداران تقسیم کرد.