مظفرالدین ازبک
مظفّرِالدّینِ اُزْبَک ( ـ۶۲۲ق)
معروف به اتابک ازبک، پنجمین امیر از سلسلۀ امرای اتابکان آذربایجان (۶۰۷ـ۶۲۲ق)، پسر اتابک جهان پهلوان. پس از مرگ برادر خویش نصرت‌الدین ابوبکر، فرمانروای آذربایجان شد. مردی ضعیف‌النفس و بی‌تدبیر بود و دوران سلطنتش با تجاوزات دائمی گرجیان به حدود مشکین‌‌شهر و اردبیل و استیلای مغول در ۶۱۷ق بر آذربایجان همراه بود. پس از آن‌که جلال‌الدین منکبرنی در ۶۲۲ق تبریز را گرفت، مظفرالدین به گنجه گریخت و در آن شهر از تزویج همسرش با جلال‌الدین آگاه شد و از غصه درگذشت.