مقتدی عباسی
مُقْتَدی عبّاسی (۴۴۹ـ۴۸۷ق)
ابوالقاسم عبدالله ملقب به المقتدی بامرالله، بیست‌‌وهفتمین خلیفۀ عباسی (حک: ۴۶۷ـ۴۸۷ق) فرزند محمد و جانشین جدش، قائم. در خلافتِ او، فرمانروای واقعی ملکشاه سلجوقی بود، اما برای رعایت احترام معنویِ خلافت، ملکشاه و نظام‌الملکِ وزیر نهایت حرمت را در حق وی به‌جا می‌آوردند. مقتدی با دختر ملکشاه ازدواج کرد، اما پس از یک سال از او جدا شد. وی خلیفه‌ای بااراده، دین‌دار، و نیکوکار بود و از نجبای بنی‌عباس به‌شمار می‌رفت. به فرمان او، زنان آوازه‌خوان و بدکاره‌ها از بغداد تبعید شدند و کبوتربازی ممنوع و از ریختن فاضلاب خانه‌ها به دجله جلوگیری شد.