منشور (تاریخ)
مَنشور (تاریخ)
واژه‌ای عربی که به حکم و فرمان سرگشاده و بی‌مهرشاه یا امیر اطلاق می‌شده است. معمولاً در نوشتن مناشیر (جمع منشور)، نخست پیش‌نویس تهیه می‌شد و سپس یکی از دبیران آن را پاک‌نویس می‌کرد و آن‌گاه به توقیع (امضای) شاه یا امیر می‌رسید که در این صورت آن را منشور توقیع می‌گفتند، حکمی را که در آن حکومت جایی را واگذار می‌کرد نیز منشور می‌خواندند.