نفت انداز
نَفْت‌اَنداز
در ارتش‌های قدیم، ازجمله هخامنشیان، دسته‌ای از نظامیان که آتش به چادرها و خانه‌ها و استحکامات دشمن می‌انداختند. کار این افراد چنین بوده که نخ‌های کتان را به تیرهای خود می‌پیچیدند و به نفت آغشته می‌کردند و، پس از آتش‌زدن، به مقر دشمن می‌انداختند. نفت‌اندازی تا قرن‌ها در نبردها رواج داشته است.