نمرود

از ویکیجو | دانشنامه آزاد پارسی

نَمرود
(يا: نِمرود) (در عبری به‌معنی «سخت و نیرومند») در عهد عتیق[۱]، از سلاطین بین‌النهرین، پسر کوش و نخستین شاه جبار جهان و فرمانروای آشور[۲] و بابل[۳] (پیدایش ۸:۱۰ ـ۱۲). «زمین نمرود» اشارتی شاعرانه به سرزمین آشور است. گفته می‌شود که نینوا[۴] و بابل را او ساخت. گاه او را همان گیلگمش[۵] می‌شمارند. طبق روایت‌های اسلامی همو بود که ابراهیم[۶] خلیل‌الله را در آتش افکند و آتش به امر خداوند سرد شد و ابراهیم نجات یافت.

 


  1. Old Testament
  2. Assyria
  3. Babylonia
  4. Nineveh
  5. Gilgamesh
  6. Abraham