نورالدین ارسلان شاه اول

از ویکیجو | دانشنامه آزاد پارسی

نورالدّین اَرسَلان‌شاه اول ( ـ۶۰۷ق)

مکنّی به ابوالحارث، از امرای آل زنگی و اتابک موصل (حک: ۵۸۹ـ۶۰۷ق)، پسر عزالدین مسعود اول. در دوران حکومتش با قُطْبُ‌الدّین محمد، امیر سِنْجارو نَصیبین، بر سر نصیبین جنگید که کاری از پیش نبرد؛ همچنین محاصرۀ ماردین را شکست و آن را از دست کامل، پسر عادل ایوبی، گرفت. او در ۵۹۷ق به قلمرو فایز ایوبی، پسر عادل، حمله کرد که با قبول پیشنهاد صلح عادل، به موصل بازگشت. لشکرکشی وی در ۶۰۰ق برای تصاحب نَصیبین به‌سبب اتحاد میان قطب‌الدین و امیر سِنْجار و نَصیبین و ملک اشرف ایوبی نیز با شکست مواجه شد، اما در ‌۶۰۶ق با عادل ایوبی بر‌ضد قُطْبُ‌الدّین همدست شد که به تسخیر قلمرو قطب‌الدین انجامید، اما ارسلان‌شاه که عادل را در مقابل خود می‌دید برای حفظ موصل به تکاپو افتاد که با پایمردی خلیفه الناصر الدین‌الله فیصله یافت.