نمایش مبدأ برای نیروی هسته ای قوی


نیروی هسته‌ای قوی (strong nuclear force)<br/> یکی از چهار نیروی بنیادی<ref>fundamental force
</ref> طبیعت. سه نیروی دیگر عبارت‌اند از نیروی گرانشی<ref> gravitational force 
</ref> یا گرانی<ref>gravity </ref>، نیروی الکترومغناطیسی<ref>electromagnetic force </ref>، و نیروی هسته‌ای ضعیف<ref>weak nuclear force </ref>. نیروی هسته‌ای قوی را نخستین‌بار فیزیک‌دان ژاپنی، هیدکی یوکاوا<ref>Hideki Yukawa</ref>، در ۱۹۳۵ توصیف کرد. این نیرو از همۀ نیروهای دیگر قوی‌تر است، و اثرگذاری آن محدود به فواصل بسیار کوتاه درون هسته‌های اتمی، از مرتبۀ ۱۳-۱۰ سانتی‌متر، است. این نیرو کوارک<ref> quark </ref>ها را به‌صورت هادرون<ref>hadron</ref> در کنار هم نگه‌می‌دارد و موجب بستگی بین پروتون<ref> proton </ref>ها و نوترون<ref>neutron </ref>ها در هستۀ اتم می‌شود. ذرۀ حامل نیروی هسته‌ای قوی را گلوئون<ref>gluon</ref> می‌نامند. گلوئون‌ها بر هشت نوع‌اند. جرم و بار همۀ آن‌ها صفر است.

&nbsp;

----

[[Category:فیزیک و مکانیک]] [[Category:مفاهیم و اصطلاحات، عناصر و فراورده ها]]