هارمونیک

از ویکیجو | دانشنامه آزاد پارسی

هارْمونیک (harmonic)
(یا: هماهنگ) در موسیقی، تولید یک آوای خالص با یک ساز موسیقی از ردیف‌های هارمونیک آن، و نه ردیف‌های بنیادین‌اش. این اصطلاح به فرانسوی فلاژوله گفته می‌شود و در فارسی هم متداول است. نوازنده هنگام نواختن ساز زهی به‌جای آن‌که سیم را روی دسته بفشارد، به نرمی و سبکی روی یکی از گره‌های ارتعاشیِ سیم انگشت می‌گذارد. بدین‌ترتیب آوایی زیر، شفاف، اما ظریف به‌گوش می‌رسد، که نمونۀ آن جلوه‌ای در سرآغاز سمفونی اول گوستاو مالِر[۱] است. در سازهای بادی چوبی و برنجی، هارمونیک‌ها را با بیش‌دَمیدن به‌دست می‌آورند و این از بخش‌های اساسی تکنیک نوازندگی است. این اصطلاح پیشوندی برای نام لوله‌های ارگ نیز به‌حساب می‌آید، نت‌های هارمونیک را با لوله‌هایی با طول دوبرابر، سه‌برابر، یا چهاربرابر تولید می‌کنند. نیز ← هارمونیک‌ها

 


  1. Gustav Mahler