هلال بن بدر
هِلالِ بن بَدْر ( ـ۴۰۵ق)
(ملقب به قطب‌المعالی) از امیران دودمان بنی حَسْنَویَه، فرزند بدر بن حَسْنَویه. بر سر تعدی و تجاوز به ناحیه شهر زور، مغضوب پدر بود و برای تصرف سلطنت در ۴۰۵ق به جنگ با پدر برخاست و در ناحیۀ دینور بر او غلبه کرد و او را در قلعه‌ای به زندان انداخت. بدر از آل بویه یاری خواست و آنان هلال را درهم شکستند و او را در بغداد محبوس داشتند. در همان سال جلال‌الدوله خسرو شاه آل بویه حاکم بغداد، او را خلاص کرد و به جنگ شمس‌الدوله آل بویه حاکم همدان فرستاد. وی در این جنگ مغلوب شد و پس از مدتی اسارت، به‌قتل رسید.