همینگوی، ارنست (۱۸۹۹ـ۱۹۶۱): تفاوت میان نسخه‌ها

از ویکیجو | دانشنامه آزاد پارسی
بدون خلاصۀ ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش
 
خط ۱۸: خط ۱۸:
|مکتب =
|مکتب =
|سمت =
|سمت =
|جوایز و افتخارات =جایزه ادبی نوبل (۱۹۵۴)، جایزه پولیتسر برای پیرمرد و دریا (۱۹۵۲)
|جوایز و افتخارات =جایزه ادبی نوبل (۱۹۵۴)، جایزه پولیتزر برای پیرمرد و دریا (۱۹۵۲)
|آثار =وداع با اسلحه (۱۹۲۹)، زنگ‌ها برای که به صدا درمی‌آیند؟ (۱۹۴۱)، پیرمرد و دریا (۱۹۵۲)، سیلاب‌های بهاری (۱۹۲۶)، تپه‌های سرسبز افریقا (۱۹۳۵)، مردان بی‌زن (۱۹۲۷)، برنده سهمی ندارد (۱۹۳۳) و اولین چهل‌ونه (۱۹۳۸)
|آثار =وداع با اسلحه (۱۹۲۹)، زنگ‌ها برای که به صدا درمی‌آیند؟ (۱۹۴۱)، پیرمرد و دریا (۱۹۵۲)، سیلاب‌های بهاری (۱۹۲۶)، تپه‌های سرسبز افریقا (۱۹۳۵)، مردان بی‌زن (۱۹۲۷)، برنده سهمی ندارد (۱۹۳۳) و اولین چهل‌ونه (۱۹۳۸)
|خویشاوندان سرشناس =
|خویشاوندان سرشناس =

نسخهٔ کنونی تا ‏۱۸ مهٔ ۲۰۲۲، ساعت ۰۹:۵۹

هِمینگْوِی، اِرْنِسْت (۱۸۹۹ـ۱۹۶۱)(Hemingway, Ernest)

ارنست همینگوی
Ernest Hemingway
زادروز اوک‌پارکِ ایلینوی ۱۸۹۹م
درگذشت ۱۹۶۱م
ملیت امریکایی
شغل و تخصص اصلی نویسنده
آثار وداع با اسلحه (۱۹۲۹)، زنگ‌ها برای که به صدا درمی‌آیند؟ (۱۹۴۱)، پیرمرد و دریا (۱۹۵۲)، سیلاب‌های بهاری (۱۹۲۶)، تپه‌های سرسبز افریقا (۱۹۳۵)، مردان بی‌زن (۱۹۲۷)، برنده سهمی ندارد (۱۹۳۳) و اولین چهل‌ونه (۱۹۳۸)
گروه مقاله ادبیات غرب
جوایز و افتخارات جایزه ادبی نوبل (۱۹۵۴)، جایزه پولیتزر برای پیرمرد و دریا (۱۹۵۲)
هِمينگْوِي، اِرْنِسْت

نویسندۀ امریکایی. جنگ، گاوبازی، و ماهی‌گیری در آثار او نماد عزت، شرافت، و بدویت‌اند که مضامین اصلی داستان‌های کوتاه و رمان‌های او را تشکیل می‌دهند، ازجمله وداع با اسلحه[۱] (۱۹۲۹)، زنگ‌ها برای که به صدا درمی‌آیند؟[۲] (۱۹۴۱)، و پیرمرد و دریا[۳] (۱۹۵۲؛ برندۀ جایزۀ پولیتزر[۴]). نثر ظاهراً سادۀ او سبب شده است نویسندگان بسیاری از نثر او تقلید کنند. در ۱۹۵۴ برندۀ جایزۀ ادبی نوبل شد. همینگوی خبرنگاری پیشه کرد و با آغاز جنگ جهانی اول داوطلبانه در واحد آمبولانس ایتالیا به خدمت پرداخت و در همان‌جا زخمی شد. در ۱۹۲۱ در پاریس اقامت گزید و در آن‌جا با نویسندگانی چون گرترود استاین[۵] و ازرا پاوند[۶] حشرونشر داشت. در نگارش از سبک استاین تاثیر پذیرفت و همو وی را با گاوبازی آشنا کرد و او این مضمون را در نخستین رمانش، خورشید همچنان طلوع می‌کند[۷] (۱۹۲۷)، و رمان خاطره‌گونۀ مرگ در بعدازظهر[۸] (۱۹۳۲) به کار گرفت. وداع با اسلحه شرح تجربیات او در جبهۀ ایتالیا است و وقایع زنگ‌ها برای که به صدا درمی‌آیند؟ در زمان جنگ‌های داخلی اسپانیا می‌گذرد. همینگوی در این دو جنگ و نیز در جنگ جهانی دوم در اروپا خبرنگار جنگی بود. آخرین سالیان عمرش را عمدتاً در کوبا گذراند و در همان‌جا به حیات خویش پایان داد. همینگوی در اوک‌پارکِ[۹] ایلینوی[۱۰] متولد شد و در جوانی عاشق شکار و ماجراجویی بود. از دیگر آثار اوست: سیلاب‌های بهاری[۱۱] (۱۹۲۶)، که هجویه‌ای است بر اثری از شروود اندرسون[۱۲]، تپه‌های سرسبز افریقا[۱۳] (۱۹۳۵) و ستون پنجم[۱۴] که نمایش‌نامه‌ای است دربارۀ جنگ داخلی اسپانیا. چندین مجموعه داستان کوتاه نیز دارد، ازجمله «مردان بی‌زن[۱۵]» (۱۹۲۷)، «برنده سهمی ندارد[۱۶]» (۱۹۳۳) و «اولین چهل‌ونه[۱۷]» (۱۹۳۸). دلبستگی‌اش به شکار در داستان‌هایی نظیر برف‌های کلیمانجارو[۱۸] (۱۹۳۸) و زندگی خوش و کوتاه فرانسیس مکومبر[۱۹] (۱۹۳۸) نمود یافته است. دیگر آثار او که پس از مرگش چاپ شدند عبارت‌اند از ضیافت سیار[۲۰] (۱۹۶۴)، که خاطرات او از اقامتش در پاریس است، و جزیره‌هایی در جریان آب[۲۱] (۱۹۷۰). بیشتر آثار وی با همت مترجمان سرشناسی مثل نجف دریابندری، احمد گلشیری و ... به فارسی برگردانده شده است.



  1. A Farewell to Arms
  2. For Whom the Bell Tolls
  3. The Old Man and the Sea
  4. Pulitzer Prize
  5. Gertrude Stein
  6. Ezra Pound
  7. The Sun Also Rises
  8. Death in the Afternoon
  9. Oak Park
  10. Illinois
  11. The Torrents of Spring
  12. Sherwood Anderson
  13. The Green Hills of Africa
  14. The Fifth Column
  15. Men without Women
  16. Winner Takes Nothing
  17. The First Forty-Nine
  18. The Snows of Kilimanjaro
  19. The Short Happy Life of Francis Macomber
  20. A Moveable Feast
  21. Islands in the Stream