نمایش مبدأ برای هوبشمان، یوهان هاینریش (۱۸۴۸ـ۱۹۰۸)


هوبْشْمان، یوهان هاینْریش (۱۸۴۸ـ۱۹۰۸)(Hubschmann, Johann Heinrich)<br>
<p>

زبان‌شناس و خاورشناس آلمانی. در زادگاهش درس خواند و سپس در ینا، توبینگن، لایپزیگ و مونیخ به مطالعات زبان‌شناختی پرداخت و با پایان‌نامه‌ای با عنوان ''یک سرود زردشتی''، از دانشگاه مونیخ دانشنامۀ دکتری گرفت (۱۸۷۲). وی به‌جز پژوهش‌های گسترده در زبان‌های ایرانی مانند پهلوی، فارسی، اوستی و پشتو، پژوهش‌هایی بنیادی در زبان ارمنی نیز انجام داد و ثابت کرد که زبان ارمنی یک زبان مستقل هندواروپایی است. هوبشمان استاد زبان‌های هندو ایرانی در دانشگاه لایپزیگ (از ۱۸۷۵) و استاد زبان‌شناسی تطبیقی در دانشگاه استراسبورگ (۱۸۷۷ـ۱۹۰۸) بود. از دیگر آثارش: ترجمۀ ''تاریخ ارمنستانِ'' سیبیوس (لایپزیگ، ۱۸۷۵)؛ ''مطالعات ارمنی'' (۱۸۸۳)؛ ''نظام آوایی هندو ژرمنی'' (استراسبورگ، ۱۸۸۵)؛ ''ریشه‌شناسی'' ''لهجۀ اوستی'' (استراسبورگ، ۱۸۸۷)؛ ''مطالعات ایرانی'' (استراسبورگ، ۱۸۹۵)؛ ''دستور زبان ارمنی، یکم: ریشه‌شناسی ارمنی'' (لایپزیگ، ۱۸۹۷).</p>
<br><!--41139700-->
[[رده:خاورشناسی]]
[[رده:(خاورشناسی)ایران]]
[[رده:زبان شناسی و ترجمه]]
[[رده:زبان شناسی غیرایران]]