هون سن (۱۹۵۰)
هون سِن (۱۹۵۰)(Hun Sen)
از رهبران سیاسی کامبوج، از ۱۹۸۵ تا ۱۹۹۳ نخست‌وزیر، از ۱۹۹۳ معاون نخست‌وزیر و از ژوئیۀ ۱۹۹۷ یگانه رهبر کارآمد آن کشور. وجه مشخصۀ رهبری وی ترویج آزادی اقتصادی و بهبود روابط با نیروهای مخالف غیر خِمر در تبعید، به‌منزلۀ پیش‌درآمد یک راه‌حل سیاسی مصالحه‌جویانه بود. پس از شکست حزبش به نام حزب خلق کامبوج[۱] در انتخابات ۱۹۹۳، هون سن پذیرفت که در مقام نخست‌وزیر دوم کشور در نوعی ترتیبات مشارکت در قدرت شرکت کند. در ژوئیۀ ۱۹۹۷، با اجرای کودتایی موفق، توانست معاون اول نخست‌وزیر، شاهزاده نوردوم رانارید[۲]، را کنار زند و عملاً کنترل کامل کامبوج را به دست گیرد. پس از آن‌که نوردوم رانارید در محاکمات نمایشی مارس ۱۹۹۸ مجرم شناخته شد و سپس پدرش، پادشاه نوردوم سیهانوک[۳]، او را بخشید، هون سن در فوریۀ ۱۹۹۸ طرح صلح ژاپن را پذیرفت و به رانارید اجازه داد به کشور باز گردد. درپی انتخابات نوامبر ۱۹۹۸، که در آن حزب خلق کامبوج ۴۱درصد آرا را از آن خود کرد، وی میان دو رقیب سیاسی اصلی یعنی حزب خلق و فونسینپک[۴] ائتلافی تشکیل داد. هون سن، که در خانواده‌ای دهقان در استان شرقی کامپونگ چام[۵] به‌دنیا آمد، در ۱۹۷۰ به خمرهای سرخ[۶] پیوست. پس از پیروزی کمونیست‌های تحت حمایت ویتنام، به کامبوج بازگشت و در ۱۹۷۹ در سِمت وزیر امور خارجه مشغول خدمت شد و در ۱۹۸۵ به نخست‌وزیری رسید. از ۱۹۹۱ تا زمان برگزاری انتخاباتی که سازمان ملل در ۱۹۹۳ برگزار کرد، به اتفاق تشکیلات موقت سازمان ملل در کامبوج[۷] و نمایندگان جناح‌های درگیر جنگ، کشور را اداره می‌کرد.