نمایش مبدأ برای واربورگ، اوتو هاینریش (۱۸۸۳ـ۱۹۷۰)


وارْبورگ، اوتو هاینریش (۱۸۸۳ـ۱۹۷۰)(Warburg, Otto Heinrich)<br/> [[File:40009000.jpg|thumb|وارْبورگ، اوتو هاينريش]]

{{جعبه زندگینامه
|عنوان =اوتو هاینریش واربورگ
|نام =Otto Heinrich Warburg
|نام دیگر=
|نام اصلی=
|نام مستعار=
|لقب=
|زادروز=فرایبورگ بریسگاو ۱۸۸۳م
|تاریخ مرگ=۱۹۷۰م
|دوره زندگی=
|ملیت=آلمانی
|محل زندگی=
|تحصیلات و محل تحصیل=برلین و هایدلبرگ
| شغل و تخصص اصلی =زیست شیمی دان 
|شغل و تخصص های دیگر=
|سبک =
|مکتب =
|سمت =استاد و مدیر انستیتوی فیزیولوژی یاخته ای کایزر (قیصر) ویلهلم
|جوایز و افتخارات = جایزه نوبل پزشکی و فیزیولوژی (۱۹۳۱) به سبب کشف آنزیم های تنفسی
|آثار =
|خویشاوندان سرشناس =
|گروه مقاله =شیمی و بیوشیمی
|دوره =
|فعالیت های مهم =
|رشته =
|پست تخصصی =
|باشگاه =
}}زیست‌شیمی‌دان آلمانی. به‌سبب کشف آنزیم‌های تنفسی، که یاخته‌ها را قادر به فرآوری اکسیژن می‌سازد، به جایزۀ نوبل پزشکی و فیزیولوژی ۱۹۳۱ دست یافت. در ۱۹۲۳، فشارسنج حساسی ابداع کرد که قادر به اندازه‌گیری میزان جذب اکسیژن بافت‌های تنفس‌کننده بود. با سنجش میزان جذب اکسیژن یاخته‌ها در شرایط متفاوت، توانست نشان دهد که یاخته‌ها آنزیم‌های معروف به سیتوکروم‌ها<ref>cytochromes

</ref> را در فرآوری اکسیژن به‌کار می‌گیرند. سپس، سازوکار تبدیل انرژی نورانی به انرژی شیمیایی را در فتوسنتز کشف کرد. همچنین، نشان داد که یاخته‌های سرطانی کمتر از یاخته‌های عادی اکسیژن مصرف می‌کنند. واربورگ در فرایبورگ<ref>Freiburg 

</ref> بریسگاو<ref>Breisgau</ref> زاده شد و در برلین و هایدلبرگ<ref> Heidelberg </ref> درس خواند. در ۱۹۱۳، به انستیتوی فیزیولوژی یاخته‌ای کایزر (قیصر) ویلهلم<ref>Kaiser Wilhelm</ref>، ماکس پلانک<ref> Max Planck</ref> فعلی، در برلین رفت و در ۱۹۱۸، استاد و در ۱۹۳۱، مدیر آن‌جا شد. در ۱۹۴۱، به‌سبب یهودی‌بودن از کار برکنار شد، ولی به‌سبب اعتبار بین‌المللی‌اش به کار بازگشت. در ۱۹۴۴، برای دومین‌‌بار نامزد جایزۀ نوبل شد، ولی قوانین نازی‌ها او را از پذیرش جایزۀ نوبل منع کرد. واربورگ کشف کرد که هم در سیستم‌های زغالی و هم در یاخته‌های زنده، جذب اکسیژن در حضور سیانور یا سولفید هیدروژن، که با فلزات سنگین ترکیب می‌شود، مهار می‌شود. همچنین، نشان داد که در تاریکی، منواکسید کربن مانع تنفس مخمر می‌شود، در حالی که در روشنایی چنین اثری ندارد. او می‌دانست که فلزات سنگین با منواکسید کربن ترکیباتی می‌سازند و ترکیب آهن در حضور نور تجزیه می‌شود. این امر وجود نوعی آنزیم تنفسی حاوی آهن را تأیید می‌کرد.

&nbsp;

----

[[Category:شیمی و بیوشیمی]] [[Category:(شیمی و بیوشیمی)اشخاص و آثار]]