پسرزایون

پسرزائون
در باورهای ایرانیان، مجموعۀ آداب و اعمال زنان به هنگامِ بارداری، به قصد پسرزایی یا پس از زادن پسر. ازجملۀ آن‌ها خوراندن یک سیب، در هر صبح، به زن باردار بوده است که سیدی بر هر یک از سیب‌ها سورۀ یوسف را کامل می‌خوانده است و بدان‌ها دم داده و بدین‌سان آن را متبرک کرده بود. اگر نوزاد پسر می‌شد، او را به‌نامی با ترکیب غلام یا قلی، مانند غلام‌رضا و رضاقلی، می‌خواندند. در جشنِ شب ششم نوزاد پسر، یکی از ملایان محل او را به نام برگزیده رسمیت می‌داد و والدین پسر به شکرانۀ تولد او عقیقه می‌دادند. تراشیدن سر نوزاد و اهدای طلا معادلِ وزن آن به مرقد یکی از امامان نیز از مرسوم‌ترین نذرها بوده است. در حمامْ‌زایمان زائویِ پسر، افزون بر اعمال مرسوم، زائو باید زردۀ تخم‌مرغ فوفل‌زده‌ای را یک‌جا و سرپا ببلعد، تا باز هم پسر بزاید. به هنگام رفتن زائو به خانۀ خود، غلامان و پیش‌خدمت‌ها دایره و تنبک‌زنان به پیشواز می‌آمدند.