نمایش مبدأ برای کروبینی، لوییجی (۱۷۶۰ـ۱۸۴۲)


کِروبینی، لوئیجی (۱۷۶۰ـ۱۸۴۲)(Cherubini, Luigi)

[[File:35198000.jpg|thumb|کِروبيني، لوئيجي]]

آهنگ‌ساز ایتالیایی. در ۱۷۸۰ نخستین اپرای او، ''فابیوی پنجم''<ref>Quinto Fabio

</ref>، در آلساندریا<ref>Alessandria</ref>به‌اجرا درآمد. در ۱۷۸۴ پس از پایان خدمتش در مقام آهنگ‌ساز دربار جورج سوم، پادشاه انگلستان، در پاریس مستقر شد و در آن‌جا آثار نمایشی متعددی بر روی صحنه برد که از‌جمله آن‌هاست: ''مده''<ref> ''Médée''</ref> (۱۷۹۷)، ''وقایع دو روز''<ref> ''Les Deux Journées/The Water Carrier''</ref> (۱۸۰۰)، و بالۀ ''آناکِرئون''<ref> ''Anacréon''</ref> (۱۸۰۳). از ۱۸۰۹ به بعد خود را بیشتر وقف موسیقی کلیسایی<ref> church music</ref> کرد. کِروبینی در فلورانس به‌دنیا آمد. پدرش از نوازندگان تِئاترو دِلا پِرگولا<ref> Teatro della Pergola</ref>، آن شهر بود. نخست از پدرش و سپس از استادان مختلف، به‌ویژه آلِسّاندرو<ref> Alessandro</ref> و بارتولومِئو فِلیچی<ref> Bartolomeo Felici </ref> تعلیم گرفت. در ۱۶سالگی یک اوراتوریو، چند مس، و قطعه‌های دیگر نوشته بود. در حدود ۱۷۷۸ با کمک‌هزینه‌ای از جانب گراند دوک<ref>Grand Duke</ref> برای تحصیل نزد جوزِپّه سارتی<ref> Giuseppe Sarti</ref> به ونیز رفت. اپرای دوم او، ''لودوییسکا''<ref> ''Lodoïska''</ref> (۱۷۹۱)، در لهستان بر روی صحنه رفت و موفقیت عظیمی به‌دست آورد. در لندن ''شاهزاده‌خانم دروغین''<ref> ''La finta principessa''</ref> (۱۷۸۵) و ''جولیو سابینو''<ref> ''Giulio Sabino''</ref> (۱۷۸۶) را اجرا کرد. در پاریس نخستین اپرای فرانسوی خود، ''دِموفون''<ref> ''Démophon''</ref> (۱۷۸۸)، را با لیبرِتّو<ref> libretto </ref>یی از مارمونتِل<ref>Marmontel </ref> اجرا کرد. خیلی زود به رهبری ارکستر و ساختن اپرا پرداخت، که توفیق چندانی نیافت. در ۱۷۹۵ با سِسیل تورِت<ref>Cécile Tourette</ref> ازدواج کرد. در ۱۸۰۶ اپرای فانیسکا<ref> ''Faniska ''</ref> را در وین، شهری که این اپرا مخصوص آن سفارش داده شده بود، را به‌روی صحنه برد و با بتهوون آشنا شد، که کار او را بسیار تحسین می‌کرد و ''فیدلیو''<ref>''Fidelio''</ref>، یگانه اپرایش، را تحت تأثیر آن ساخت. پس از بازگشت به فرانسه بازنشسته شد و آثار کلیسایی و نیز اپراهای بیشتری نوشت. در ۱۸۱۵ یک اوورتور و یک سمفونی برای انجمن فیلارمونیک<ref> Philharmonic Society</ref> لندن ساخت. در ۱۸۱۶ او و لوسور<ref> Lesueur</ref> با مقرری زیادی به نمازخانه سلطنتی پیوستند و در ۱۸۲۲ کروبینی مدیر کنسرواتوار پاریس شد، که در آن'''‌'''جا اغلب با برلیوز<ref> Berlioz</ref> جوان و صاحب نبوغ درگیری پیدا می'''‌'''کرد. در ۱۸۳۳ آخرین اثر خود برای صحنۀ نمایش، ''علی''‌''بابا، یا چهل''‌''دزد''<ref> ''Ali Baba, ou Les Quarante Voleurs''</ref> را اجرا کرد. از آن پس خود را وقف موسیقی کلیسایی کرد و رکویِم<ref> Requiem </ref> در رِ مینور (۱۸۳۶) او از زیباترین آثارش بود. در سال'''‌'''های آخر عمر از اضطراب و افسردگی رنج می'''‌'''برد و روابط مناسبی با مقامات نداشت. در مقام آهنگ'''‌'''ساز به'''‌'''همراه گلوک<ref>Gluck </ref>، از نمایندگان سرسخت سبک کلاسیک والاتری در اُپرای فرانسوی برشمرده می'''‌'''شد؛ تأثیر او در کار تعلیم به'''‌'''سبب محدودیتی که با قانون'''‌'''های تنگ'''‌'''نظرانۀ نسل پیشین بر شاگردانش اعمال می'''‌'''کرد، بسیار زیان'''‌'''بار بود. بتهوون او را فوق'''‌'''العاده ستایش می'''‌'''کرد، اما کِروبینی نه بتهوون را می'''‌'''فهمید و نه از او خوشش می'''‌'''آمد. کروبینی فقط از مندلسون، یگانه هم'''‌'''دورۀ جوان خود آشکارا ستایش می'''‌'''کرد. ازجمله آثار اوست: نمایشی اپراهای ''آرمیدای رهاشده''<ref>''Armida abbandonata''</ref>(۱۷۸۲)، ''آدریانو در سوریه''<ref> ''Adriano in Siria''</ref>(۱۷۸۲)، ''دِمِتریو''<ref> ''Demetrio''</ref>، ''ایفی''‌''گِنیا در آئولید''<ref> ''Ifigenia in Aulide''</ref>(۱۷۸۸)، ''پیگمالیون''<ref> ''Pimmalione''</ref>(۱۸۱۳)، باله ـ پانتومیم ''آشیل در اسکوروس''<ref> ''Achille á Scyros''</ref>.

&nbsp;

----

[[Category:موسیقی]] [[Category:کلاسیک جهان]]