نمایش مبدأ برای کسایی مروزی، علی (مرو ۳۴۱ـ اوایل قرن ۵ق)


کِسایی مَرْوَزی، علی (مرو ۳۴۱ـ اوایل قرن ۵ق)<br>
<p>شاعر و حکیم ایرانی. زندگانی‌اش در اواخر دورۀ [[سامانیان]] و اوایل دورۀ [[غزنویان]] سپری شد. از شاعران مدیحه‌سرای دربار [[نوح سامانی دوم]] بود و وزیر او، عبیدالله بن احمد عتبی، را مدح می‌گفت. در اشعاری [[محمود غزنوی (۳۶۰ـ۴۲۱ق)|محمود غزنوی]] را نیز ستوده است. در اواخر زندگی، از مدح پادشاهان و امیران دست کشید و زهد پیشه کرد. قصایدش به‌شیوۀ [[رودکی، ابوعبدالله جعفر بن محمد (۳۳۰-۳۲۹ق)|رودکی]] و با درون‌مایۀ حکمت و موعظه است. آوازه و کمال او در این‌گونه شعر زمینه‌ساز ظهور کسانی چون [[ناصر خسرو قبادیانی|ناصر خسرو]] شد. کسایی در وصف طبیعت و سادگی بیان، از تواناترین سخنوران زبان فارسی است. از دیوان ۳هزار بیتی او تنها ۲۰۰ بیت در جُنگ‌ها و تذکره‌ها باقی مانده است. یک [[مثنوی]] در بحر خفیف نیز داشته که آن هم نمانده است. کسایی مذهب [[شیعه]] داشت. مهدی درخشان ''اشعار حکیم کسایی مروزی'' را به‌چاپ رساند (تهران، ۱۳۷۰ش).</p>
<br><!--35218700-->
[[رده:ادبیات فارسی]]
[[رده:ادبیات قدیم – اشخاص]]