کلارک، آستین (۱۸۹۶ـ۱۹۷۴)

از ویکیجو | دانشنامه آزاد پارسی
نسخهٔ تاریخ ‏۲۴ ژوئیهٔ ۲۰۱۹، ساعت ۰۵:۲۳ توسط Reza rouzbahani (بحث | مشارکت‌ها)
(تفاوت) → نسخهٔ قدیمی‌تر | نمایش نسخهٔ فعلی (تفاوت) | نسخهٔ جدیدتر ← (تفاوت)

کِلارک، ‌آستین (۱۸۹۶ـ۱۹۷۴)(Clarke, Austin)

شاعر ایرلندی، زادۀ دوبلین. در کالج دانشگاهی دوبلین تحصیل کرد و از پیشگامان «موج دوم» احیاء ادبیات ایرلندی شد؛ برای بیان مبهم موضوعات و مضامین حسی ادبیات و هنر سلتی قرون وسطا راه چاره‌ای یافت. کلارک از میانۀ دهۀ ۱۹۵۰ به شاعر وجدان ایرلند مدرن تبدیل شد، که بیزار بود از هر آنچه دروغین، غیر طبیعی، و سبب حرام‌کردن زندگی است. آثار کلارک هماهنگ با این جاذبه و متانت، دیدگاهی رابله‌وار دارد، که حاکی از سرخوشی است؛ اشعار بعدی‌اش نیز آگاهی در مسائل جنسی را تحسین می‌کند. اشعار جدیدتر[۱] (۱۹۶۱) و پرواز به افریقا[۲] (۱۹۶۴) از مجموعه اشعار او در این‌باره است؛ مجموعۀ دیگر او،منیموسینه در غبار می‌خواند[۳] (۱۹۶۶)، نیز شرح وحشتناکی از فروپاشی ذهنی است. مجموعۀ نمایش‌نامه‌ها[۴] را در ۱۹۶۳ و مجموعۀ اشعار[۵] را در ۱۹۷۴ منتشر کرد. کلارک پانزده سال در لندن به کار نقد و بررسی آثار ادبی پرداخت، اما به ایرلند بازگشت و در تمپلئوگ[۶]، نزدیک دوبلین، اقامت کرد. کلارک پس از انتشارانتقام فیون[۷] (۱۹۱۷)، در مقام «ییتس جدید» تحسین شد؛ با این همه، خود را از حوزۀ نفوذ اولیۀ ییتس و اسطوره‌شناسی ایرلندی دور کرد؛ چنان‌که دفتر شعرش با نام زیارت[۸] (۱۹۲۹) مبیّن تأثیرپذیری او از قرون وسطا‌ست. کلارک از ۱۹۲۹ تا ۱۹۵۵ بیشتر نمایش‌نامه و سه رمان عالی نوشت که عبارت‌اند از وسوسۀ شاد[۹] (۱۹۳۲)، مردان آوازخوان در کشل[۱۰] (۱۹۳۶)، و خورشید در عید پاک می‌رقصد[۱۱] (۱۹۵۲). در ۱۹۵۵ شعر و طنز انوار کهن[۱۲] را منتشر کرد. دوبار دور کلیسای سیاه[۱۳] (۱۹۶۲) و یک پنی در ابرها[۱۴] (۱۹۶۸) نیز زندگی‌نامه‌های خودنوشت کلارک به‌شمار می‌روند.

 


  1. Later Poems
  2. Flight to Africa
  3. Mnemosyne Lay in Dust
  4. Collected Plays
  5. Collected Poems
  6. Templeogue
  7. The Vengeance of Fionn
  8. Pilgrimage
  9. The Bright Temptation
  10. The Singing Men at Cashel
  11. The Sun Dances at Easter
  12. Ancient Lights
  13. Twice Around the Black Church
  14. A Penny in the Clouds