کیش شخصیت
کیشِ شخصیّت (personality cult)
(يا: شخصيت‌پرستي) روشی برای ارتقای جایگاه و مقام یک رهبر سیاسی از طریق تبلیغات. در اتحاد شوروی، یوسیف استالین[۱] در دهۀ ۱۹۳۰ کیش شخصیت خود را توسعه داد. بعدها مائو تسه‌تونگ[۲] در چین و کیم ایل سونگ[۳] در کرۀ شمالی هم از همان شیوه‌ها برای تحکیم قدرت و رهبری خویش بهره جستند. ازجملۀ رهبران روزگار ما که کیش شخصیت‌پرستی خود را رواج داده‌اند، می‌توان از صدام حسین در عراق و صفر مراد نیازوف در ترکمنستان نام برد. تبلیغات شوروی دربارۀ شخص رهبر در تعارض بارز با اولویتی بود که در دهۀ ۱۹۲۰ برای توده‌ها قائل می‌شدند. تصاویر استالین در هر گوشه به نمایش گذاشته می‌شد؛ کارخانه‌ها، خیابان‌ها، و یک شهر به نام استالین نام‌گذاری شد. او قادر بود که موفقیت‌های رژیم را به‌خود نسبت دهد بی‌آن که مسئولیت شکست‌ها را برعهده گیرد. این نظام، از برخی جهات، بازتاب موقعیت نیمه الهی‌ای بود که تزارهای روسیه در قرن ۱۹ از آن برخوردار بودند.