گنجینه زندگان

گنجینۀ زندگان
یکی از هفت کتاب مانی که به زبان آرامی شرقی (سوری به‌گفتۀ ابن ندیم) نوشته شده بود. این کتاب به زبان اصلی در دست نیست و تاکنون هیچ بخشی از آن به زبان‌های ایرانی به‌دست نیامده است. عنوان اصلی کتاب در یک متن سغدی (به نقل از متن‌های فارسی میانه) سمیتیها (زندگان) آمده است. ابن ندیم در الفهرست آن را سِفْرالاَحیا و بیرونی در آثارالباقیه آن را کَنْزُالاَحیا ضبط کرده‌اند. در متن‌های فارسی میانۀ مانوی عنوان کتاب نیان زندگان (به‌معنای گنج زندگان) است. به روایت یعقوبی در کتاب تاریخ، مانی در کنزالاحیاء به توصیف آنچه از پاکی نور و آنچه از فساد تاریکی در روح وجود دارد، می‌پردازد و کارهای پست را به تاریکی نسبت می‌دهد.