گنیوس

از ویکیجو | دانشنامه آزاد پارسی

گِنیوس (genius)

گِنيوس

(در لاتینی، به‌معنای «والد») در اساطیر روم، روح تجسم‌بخش قابلیت مردانه در هر خانواده برای تولید و تناسل. این روح منحصراً در مرد خانواده وجود داشت. قابلیت مؤنث متناظر با آن را ایونو[۱] می‌گفتند. در دوره‌های بعد، گنیوس به نفس عالی مرد تبدیل شد و، به‌ویژه در روز تولدش، مورد پرستش خود او قرار گرفت. مراسم گنیوسِ امپراتور در اوایل سلطنت اوگوستوس بسیار رواج یافت. گِنیوس‌های مکان، ساختمان‌، و مجتمع‌ها از‌جملۀ تحولات دیگر بودند.

 


  1. Iuno