یهوه

یَهُوَه (Jehovah)
در عهد عتیق، نام خدا که بر موسی تجلّی کرد. در متن عبری عهد عتیق با حروف «ی»، «ه»، «و» و «ه» (بدون مصوت‌های میانی) کتابت می‌شد؛ زیرا از فرط قداست تلفظ ناشدنی انگاشته می‌شد. برای پرهیز از ذکر صریح نام خدا از دو اصطلاح «اَدونای» (سرور) و «حَشیم» (اسم) نیز به‌جای آن استفاده می‌کردند.

 

---