آکاری، بارب ژان (۱۵۶۶ـ۱۶۱۸)

از ویکیجو | دانشنامه آزاد پارسی

آکاری، بارب ژان (۱۵۶۶ـ۱۶۱۸)(Acarie, Barbe Jeanne)
راهبۀ کَرمِلی[۱] فرانسوی، مؤسس فرقۀ اصطلاح‌شدۀ کرملیان (پابرهنه)[۲] در ۱۶۰۴ در پاریس، با تأیید هانری چهارم. در ۱۶۱۵ پس از مرگ شوهرش با عنوان «مریم تجسّد لاهوتی‌ یافته[۳]» به این فرقه پیوست. آکاری در پاریس به‌دنیا آمد. پدرش نیکلا آوریو[۴] مستشار دربار بود. در ۱۵۸۲ با پیِر آکاری[۵]، ویکنت دو ویلمور[۶]، ازدواج کرد. او در افق فرهنگی پاریس درخشید و عمیقاً با جنبش اصلاحات کاتولیک[۷] در فرانسه پیوند یافت و با خانوادۀ بِیرول[۸] دوستی به‌هم رسانید. شور و شوق دینی او با خواندن زندگی‌نامۀ خودنوشت قدیسه تِرِسای آویلایی[۹]، عارفۀ اسپانیایی، دوچندان شد. در ۱۶۱۵ به صومعۀ آمین[۱۰] پیوست و سال بعد به پونتواز[۱۱] کوچید. در ۱۷۹۱ متبرّک[۱۲] شد و به اصطلاح تشرّف یافت.

 



  1. carmelite
  2. Reformed (Discalced) Order of Carmelites
  3. Mary of the Incarnation
  4. Nicolas Avrillot
  5. Pierre Acarie
  6. Vicomte de Villemore
  7. Catholic reform Movement
  8. Bérulle Family
  9. St Teresa of Avila
  10. Amiens Convent
  11. Pontoise
  12. beatified