ابومحمد خازن، عبدالله بن احمد (قرن ۴ق)

ابومحمد خازِن، عبدالله بن احمد (قرن ۴ق)

شاعر، ادیب و کتابدار کتابخانۀ صاحب بن عبّاد. از مردم اصفهان بود و چون کتابدار بود به «خازن» شهرت یافت. از جوانی در خدمت صاحب بن عبّاد، وزیر فخرالدولۀ دیلمی، بود و در صرف و نحو، تفسیر قرآن و علم حدیث عالم بود و شعر نیز می‌سرود. در اواخر عمر مغضوب صاحب بن عبّاد گشت و از نزد او گریخت. دَه سال بعد دوباره به اصفهان بازگشت و با شفاعت ابوالعباس احمد بن ابراهیم ضَبّی، که بعداً وزیر فخرالدوله دیلمی شد، مورد بخشش و عنایت صاحب قرار گرفت. ظاهراً ابومحمد دیوان شعری داشته که به غارت رفته است و فقط ۳۲۰ بیت از اشعارش مانده که ثعالبی در یتیمةالدهر آورده است.