ابیملک

از ویکیجو | دانشنامه آزاد پارسی

اَبیمَلِک (Abimelech)
(در عبری به‌معنی پدر من شاه است) در عهد عتیق[۱]، پسر نامشروع جِدعون[۲]. ۷۰ تن از برادران خود به جز کوچک‌ترین آنان، یوتام[۳]، را کشت و شاهِ شِکیم[۴] شد. یوتام، بنا بر حکایت تمثیلی سلطنتِ خار، که نخستین تمثیل تورات است، سر به شورش برداشت. بنا بر حکایات مشابهی، در باب‌های بیست و ۲۶ از سفر پیدایش، دو تن از شاهان فلسطینی جِرار[۵]، که آنان هم ابیملک نام داشتند، با این تصور که زنان ابراهیم[۶] و اسحاق[۷] خواهران ایشان‌اند، درصددِ نکاح با آنان برآمدند؛ اما وقتی نسبت حقیقی‌شان آشکار شد هر دو زن به شوهرانشان بازگردانده شدند.



  1. Old Testament
  2. Gideon
  3. Jotham
  4. Shechem
  5. Gerar
  6. Abraham
  7. Isaac