اتحادیه نابینایان آسیا
اتحادیه نابینایان آسیا (Asian Blind union)
(نام اختصاری: ای.بی.یو[۱]) سازمانی در خدمت نابینایان و کمبینایانِ بخشی از قارۀ آسیا و یکی از شعبههای ششگانه اتحادیه جهانی نابینایان. توسط افراد با اختلال بینایی اداره میشود و دولتی نیست؛ پوششدهندۀ همۀ پیروان ادیان، مذاهب، اقوام و نژادهای آسیایی، و از این نظر غیر مذهبی و غیر قومی است؛ درصدد انجام امور فرهنگی و اجتماعی، بنابراین غیر سیاسی است؛ در پی سود و منافع اقتصادی نیست و غیر انتفاعی میباشد. 29 تشکل مردمنهاد نابینایان از 23 کشور در آسیای میانه، خاورمیانه و جنوب آسیا عضو آن هستند. کشورهای شمال و شرق قارۀ آسیا مثل ژاپن، مالزی و اندونزی با کشورهای قارۀ اقیانوسیه «اتحادیۀ نابینایان آسیا ـ اقیانوسیه» را تشکیل دادهاند، از اینرو نابینایان قارۀ آسیا در دو اتحادیه به تفکیک حضور دارند. سه کشور عمان، ایران و بوتان عضو ویژه هستند. ایران به دلیل عضویت سازمان بهزیستی، عضویت ویژه دارد و باید یک تشکل مردمی جایگزین آن شود. مدیران تشکلها به دلیل تجربه و سابقه در رأس اتحادیه آسیا قرار میگیرند. قبلاً مدیر انجمن جوانان نابینایان لبنان ریاست اتحادیه را برعهده داشته، و اکنون مدیر فدراسیون نابینایان هند. کشورهایی چون هند از طریق اتحادیه با نهادهای بینالملل مرتبط شده و امکانات سودمندی برای پیشرفت نابینایان هندی جذب کردهاند. دبیرخانۀ این سازمان در کشور کویت است.
ساختار اداری
با اینکه تاریخ مدونی دربارۀ اتحادیه آسیا در دست نیست اما قرائن گویاست تا 2008م، چهار نشست مجمع عمومی برگزار شده است. رؤسا یا نمایندگان تشکلها، مجمع عمومی را تشکیل داده و هر چهار سال در نشستی، هیأت رئیسه و شورای اجرایی را تعیین، ضوابط و قوانین و معاهدهها را تصویب و رویکردها یا تصمیمهای مرکز را ابلاغ میکنند. آخرین نشست مجمع عمومی اتحادیه نابینایان آسیا 11 تا 13 مه 2023م در تاشکند برگزار شده است. ساختار این تشکیلات مثل اتحادیه جهانی نابینایان، شامل دو بخش ریاستی و اجرایی و هر کدام دارای شش پُست است. مجمع عمومی و سپس هیأت رئیسه و شورای اجرایی، وظایف را تعیین و برای اجرا فعالیت میکنند.
اهداف
تصویب قوانین در کشورهایی که هنوز برای نابینایان قانون ندارند از طریق مذاکره با نهادهای قانونگذار و ترغیب آنها؛ تلاش در جهت اصلاح و تکمیل قوانین موجود مطابق شرایط جدید؛ نظارت بر اجرای معاهدات و مصوبههای بینالمللی به ویژه کنوانسیون حقوق افراد دارای معلولیت (تصویب 2006 سازمان ملل متحد)؛ حمایت حقوقی و قضایی در برابر خطرات و تهدیدها و انواع آزارها؛ اقدامات فرهنگی در جهت افزایش آگاهیها و باور به توانمندیها؛ مبارزه با جهل و خرافات؛ رشد فکری؛ گسترش کتابخانه، کتاب، نشریات، رسانهها و دیگر منابع اطلاعرسانی؛ اقدامات اجتماعی چون گسترش روابط و تعاملات نابینایان با مردم، شناساندن هویت این گروه به مردم، ترویج رویههای درست و مبارزه با شیوههای غلط، توسع؛ جامعهپذیری، حمایت از جنبشها و مطالبات مدنی و بالاخره افزایش رفاه، معیشت و اشتغال؛ رهایی از انزواطلبی و ترویج مشارکت اجتماعی؛ گسترش دسترسپذیری نسبت به ضروریات زندگی؛ توانمندسازی زنان با حمایت شغلی و مهارتآموزی و نفی انواع آزارها؛ ترویج ورزش و نهادهای ورزشی؛ تلاش در جهت پیشگیری به روش علمی؛ ترویج راههای دسترسی به سلامتی؛ گسترش آموزش و پرورش با تأکید بر رفع بیسوادی و دستیابی به دانشهای مدرن ارتباطی؛ گسترش آموزش فراگیر؛ گسترش تعاملات و ارتباطات جهانی بهویژه با تشکلها و نهادهای فعال نابینایان در کشورهای پیشرفته با هدف دستیابی به دانش و فناوریهای مدرن.
- ↑ ABU