ارل کینگ

از ویکیجو | دانشنامه آزاد پارسی
تصویرسازی برای شعر ارل کونیش اثر گوته
تصویرسازی برای شعر ارل کونیش اثر گوته

اِرْل کینگ (Erl-King)
(یا: در آلمانی، «دِر ارل‌کونیش») در ادبیات عامیانۀ ژرمنی، شاه اجنّه. نخستین بار در ادبیات آلمانی اواخر قرن ۱۸، او به هیئت غولی ریش‌دار با تاجی طلایی ظاهر می‌شود که در جنگل سیاه[۱] اقامت دارد و اطفال را وسوسه کرده، با خود می‌برد و به هلاکت می‌رساند. شعر ارل‌کونیش[۲]، اثر یوهان ولفگانگ فون گوته[۳]، شاعر رمانتیک آلمان، را والتر اسکات[۴] به انگلیسی برگرداند و فرانتس شوبرت[۵] در ۱۸۱۶ آهنگی براساس آن تنظیم کرد. واژۀ ارل‌ـ‌کینگ به معنای شبح/روح توسکا پس از آن رواج یافت که یوهان فون هِردِر[۶]، شاعر آلمانی، کلمۀ دانمارکی اِلِر کونگه[۷]، به معنای شاه اجنّه را در شعر دختر شاه اجنّه[۸] به ارل کونیش برگرداند؛ ارل کونیش در آلمانی به‌معنای شاه توسکا است. این شعر در مجموعه‌ای از ادبیات عامیانه آمده است که او آن را با عنوان صدای مردم در آوازها[۹] (۱۷۷۸) گردهم آورده بود.

 


  1. Black Forest
  2. (Erlking (Erlkönig
  3. Johann Wolfgang Goethe
  4. Walter Scott
  5. Franz Schubert
  6. Johann von Herder
  7. ellvonerkonge
  8. The elf king's Damster
  9. Stimmen des volkes in liedern