امریکایی، ادبیات

از ویکیجو | دانشنامه آزاد پارسی

امریکایی، ادبیات
ادبیات اولیۀ امریکا به دو دوره تقسیم می‌شود: دورۀ مهاجرنشینی[۱] در فاصلۀ دهه‌های ۱۶۰۰ و ۱۷۰۰ که پاکدینان در آن وجه غالب را داشتند و دورۀ پس از انقلاب[۲] از دهۀ ۱۷۸۰ به بعد که آرمان ادبیات امریکا بسط یافت و شعر، داستان، و نمایش‌نامه برپایۀ اصول ملی تدریجاً شکل گرفت. رمانتیسم[۳] اوایل قرن ۱۹ در تضاد فاحش با واقع‌گرایی اجتماعی قرار داشت. نویسندگان قرن ۲۰ امریکا علاوه‌بر پیگیری گرایش به واقع‌گرایی، قالب‌های گوناگونِ تجربه‌گرایی مدرنیستی را نیز بسط دادند.

دورۀ مهاجرنشینی (۱۶۰۷ـ دهۀ ۱۷۷۰). ادبیات این دوره شامل سفرنامه‌ها و اشعار مذهبی است، ولی حرف اول را آثار اعتقادی می‌زند: راجر ویلیامز[۴] (۱۶۰۳ـ۱۶۸۳)، کاتن مدر[۵] و جاناتان ادواردز[۶] (۱۷۰۳ـ‌۱۷۵۸)، عمده نویسندگان پاکدین این دوره‌اند.زندگی‌نامۀ خودنوشت[۷] بنجامین فرانکلین[۸] (۱۷۰۶ـ۱۷۹۰)، نخستین اثری است که فراتر از یک اثر تاریخی است.

دورۀ پس از انقلاب (دهۀ ۱۷۸۰ـ دهۀ ۱۸۲۰). در این دوره نوشته‌های سیاسی بسیار به‌قلم کسانی چون تامس پین[۹]، تامس جفرسون[۱۰] (۱۷۴۳ـ۱۸۲۶) و اَلگزاندر همیلتون[۱۱] (۱۷۵۵ـ ۱۸۰۴) و شاعر معروف، فیلیپ فره‌نو[۱۲] (۱۷۵۲ـ۱۸۳۲)، خلق شد.

اوایل قرن نوزدهم. در این دوره تأثیر آثار رمانتیک انگلیس آشکار شد، به‌ویژه بر اشعار ویلیام کالن براینت[۱۳] (۱۷۹۴ـ‌۱۸۷۸)، داستان‌های واشینگتن اروینگ[۱۴]، داستان‌های گوتیک چارلز براکدن براون[۱۵] و رمان‌های جیمز فنیمور کوپر[۱۶] دربارۀ زندگی ساکنان سرحدات. در فاصلۀ ۱۸۳۰ تا ۱۸۶۰ نیوانگلند[۱۷] مهد روشنفکری و پرورندۀ نویسندگان و شاعران بسیار بود: مقاله‌نویسانی چون رالف والدو امرسون[۱۸]، هنری تورو[۱۹] و اولیور وندل هومز[۲۰]؛ شاعرانی چون هنری وادزورت لانگفلو[۲۱]، جیمز لوئل[۲۲] و جان ویتی‌یر[۲۳]؛ و رمان‌نویسانی چون ناتانیل هاتورن[۲۴] و لوئیزا مِی اَلکوت[۲۵]. خارج از حلقۀ نیوانگلندی‌ها نیز رمان‌نویسانی مانند ادگار آلن پو[۲۶] و هرمان ملویل[۲۷] پرورش یافتند.

دوره پس از جنگ‌های داخلی (۱۸۶۵ـ۱۹۰۰). سرخوردگی رایج در این دوره در رمان واقع‌گرایانه یا روان‌شناختی نمود یافت. آمبروز بی‌یرس[۲۸] و استیون کرین[۲۹] رمان‌های واقع‌گرایانه‌ای دربارۀ جنگ نوشتند؛ مارک تواین[۳۰] و برت هارت[۳۱] دربارۀ زندگی در غرب می‌نوشتند؛ رشد صنعتی‌گرایی به نوشته‌شدن رمان‌هایی درقالب واقع‌گرایی اجتماعی انجامید، به‌ویژه آثار ویلیام هاولز[۳۲] و فرنک نوریس[۳۳]؛ هنری جیمز[۳۴] و ایدت وارتن[۳۵] رمان تحلیل روان‌شناختی را در میان طبقۀ مرفه رواج دادند. مهم‌ترین شاعران این دوره عبارت‌اند از والت ویتمن[۳۶] و امیلی دیکِنسون[۳۷]. در این دوره داستان کوتاه شکوفا شد و پیش‌گامان آن عبارت بودند از هوتورن، پو، جیمز، هارت و او هنری[۳۸].

قرن ۲۰. مهم‌ترین داستان‌کوتاه‌نویسان این دوره عبارت‌اند از رینگ لاردنر[۳۹]، کاترین ان پورتر[۴۰]، فلنری اوکانر[۴۱]، ویلیام سارویان[۴۲]، یودورا ولتی[۴۳]، گریس پیلی[۴۴] و ریموند کاروِر[۴۵].

نمایش‌نامه. در فاصلۀ دو جنگ نمایش‌نامه‌نویسان چیره‌دستی در امریکا ظهور کردند، ازجمله یوجین اونیل[۴۶]، ماکسول اندرسون[۴۷]، لیلیان هلمن[۴۸]، المر رایس[۴۹]، تورنتون وایلدر[۵۰] و کلیفورد اودتس[۵۱]. پس از آن آرتور میلر[۵۲] و تنسی ویلیامز[۵۳] ظاهر شدند. نسل بعدی این افراد عبارت‌اند از ادوارد البی[۵۴]، نیل سیمون[۵۵]، دیوید ممت[۵۶]، جان گوئر[۵۷] و سم شپرد[۵۸].

شعر. شاعرانی چون ادوین آرلینگتن رابینسون[۵۹]، کارل سندبرگ[۶۰]، ویچل لینزی[۶۱]، رابرت فراست[۶۲] و ادنا سینت وینسنت میلِی[۶۳] سنت شعری قرن ۱۹ را بسط دادند، ولی بعد از جنبش ایماژیسم[۶۴] (۱۹۱۲ـ۱۹۱۴) یک سنت مدرن تجربه‌گرا با آثار کسانی چون ازرا پاوند[۶۵]، تی اس الیوت[۶۶]، ویلیام کارلس ویلیامز[۶۷]، ماریان مور[۶۸]، اچ دی (هیلدا دولیتل)[۶۹] و وَلِس استیونز[۷۰] پا به عرصه نهاد. سرودها[۷۱]، اثر پاوند، پل[۷۲]، اثر هارت کرین[۷۳]، و پترسون[۷۴]، اثر ویلیام کارلس ویلیامز، کوشش‌هایی در نگارش آثار حماسی مدرن به‌شمار می‌روند. تأثیرگذارترین شاعران پس از جنگ جهانی دوم عبارت بودند از کارل شاپیرو[۷۵]، تئودور روتکه[۷۶]، رابرت لوئل[۷۷]، چارلز آلسون[۷۸]، سیلویا پلت[۷۹]، گوئندولین بروکس[۸۰] (۱۹۱۷ـ۲۰۰۰)، دنیز له‌ورتوف[۸۱] (۱۹۲۳ـ۱۹۹۷)، جان اشبری[۸۲]، ای آر آمنز[۸۳] (۱۹۲۶ـ ) و آلن گینزبرگ[۸۴].

نقد ادبی. اروینگ ببیت[۸۵] (۱۸۶۵ـ۱۹۳۳)، جورج سانتایانا[۸۶] (۱۸۶۳ـ۱۹۵۳)، اچ ال منکین[۸۷]، و ادموند ویلسون[۸۸] (۱۸۹۵ـ‌۱۹۷۲) از چهره‌های سرشناس این حوزه بودند و به‌دنبال آنان کسانی آمدند چون لایِنل تریلینگ[۸۹] (۱۹۰۵ـ۱۹۷۵)، ون وایک بروکس[۹۰]، آیوِر وینترز[۹۱] (۱۹۰۰ـ۱۹۶۸) و جان کرُو رَنسم[۹۲]، نویسندۀ نقد نو[۹۳] (۱۹۴۱) که بر عوامل ساختاری و زبانی تأکید داشت. در این اواخر نقد امریکا تحت تأثیر نظریات ادبی فرانسه و نقد ژورنالیستی گور وایدل[۹۴]، تام وولف[۹۵]، جورج پلیمپتون[۹۶]، و سوزان سونتاگ[۹۷] بوده است.

رمان. جریان‌های عمده عبارت‌اند از واقع‌گرایی، که در آثار جک لندن[۹۸]، آپتن سینکلر[۹۹] و تئودور درایزر[۱۰۰] نمود یافته است، و تجربه‌گرایی مدرنیستی. پس از جنگ جهانی اول، شروود اندرسون[۱۰۱]، سینکلر لوئیس[۱۰۲]، ارنست همینگوی[۱۰۳]، ویلیام فاکنر[۱۰۴]، تامس وولف[۱۰۵]، اف اسکات فیتس‌جرالد[۱۰۶]، جان دوس پاسوس[۱۰۷]، هنری میلر[۱۰۸] و ریچارد رایت[۱۰۹] شاخص‌ترین رمان‌نویسان قرن شمرده می‌شوند. برخی از معروف‌ترین رمان‌نویسان در سطح بین‌المللی پس از جنگ جهانی دوم عبارت بودند از جان اوهارا[۱۱۰]، جیمز میچنر[۱۱۱]، یودورا ولتی، ترومن کاپوتی[۱۱۲]، جی دی سالینجر[۱۱۳]، سائول بلو[۱۱۴]، جان آپدایک[۱۱۵]، نورمن میلر[۱۱۶]، ولادیمیر ناباکوف[۱۱۷]، برنارد مله‌مود[۱۱۸]، فیلیپ رات[۱۱۹]، رالف الیسون[۱۲۰]، تامس پینچون[۱۲۱]، و جیمز بالدوین[۱۲۲]. ادبیات متأخر امریکا بیش از پیش به بیان کثرت‌گرایی فرهنگی، تنوع منطقه‌ای و اشکال مختلف تاریخی و قومی جامعۀ امریکا رو می‌آورد. نویسندگانی مانند آلیس واکر[۱۲۳]، تونی موریسون[۱۲۴] (برندۀ جایزۀ نوبل در ۱۹۹۳) و مایا آنجلو[۱۲۵] نیز پرچم‌داران فمینیسم و دفاع از حقوق اقلیت محسوب می‌شوند.  

 


  1. colonial Period
  2. post-revolutionary period
  3. Romanticism
  4. Roger Williams
  5. Cotton Mather
  6. Jonathan Edwards
  7. Autobiography
  8. Benjamin Franklin
  9. Thomas Paine
  10. Thomas Jefferson
  11. Alexander Hamilton
  12. Philip Freneau
  13. William Cullen Bryant
  14. Washington Irving
  15. Charles Brockden Brown
  16. James Fenimore Cooper
  17. New England
  18. Ralph Waldo Emerson
  19. Henry Thoreau
  20. Oliver Wendell Holmes
  21. Henry Wadsworth Longfellow
  22. James Lowell
  23. John Whittier
  24. Nathaniel Hawthorne
  25. Louisa May Alcott
  26. Edgar Allan Poe
  27. Herman Melville
  28. Ambrose Bierce
  29. Stephen Crane
  30. Mark Twain
  31. Bret Harte
  32. William Howells
  33. Frank Norris
  34. Henry James
  35. Edith Wharton
  36. Walt Whitman
  37. Emily Dickinson
  38. O Henry
  39. Ring Lardner
  40. Katherine Anne Porter
  41. Flannery O'Connor
  42. William Saroyan
  43. Eudora Welty
  44. Grace Paley
  45. Raymond Carver
  46. Eugene O'Neill
  47. Maxwell Anderson
  48. Lillian Hellman
  49. Elmer Rice
  50. Thornton Wilder
  51. Clifford Odets
  52. Arthur Miller
  53. Tennessee Williams
  54. Edward Albee
  55. Neil Simon
  56. David Mamet
  57. John Guare
  58. Sam Shepard
  59. Edwin Arlington Robinson
  60. Carl Sandburg
  61. Vachel Lindsay
  62. Robert Frost
  63. Edna St Vincent Millay
  64. Imagism
  65. Ezra Pound
  66. T S Eliot
  67. William Carlos Williams
  68. Marianne Moore
  69. (H D (Hilda Doolittle
  70. Wallace Stevens
  71. Cantos
  72. The Bridge
  73. Hart Crane
  74. Paterson
  75. Karl Shapiro
  76. Theodore Roethke
  77. Robert Lowell
  78. Charles Ulson
  79. Sylvia Plath
  80. Gwendolyn Brooks
  81. Denise Levertov
  82. John Ashbery
  83. A R Ammons
  84. Allen Ginsberg
  85. Irving Babbitt
  86. George Santayana
  87. H L Mencken
  88. Edmund Wilson
  89. Lionel Trilling
  90. Van Wyck Brooks
  91. Yvor Winters
  92. John Crowe Ransom
  93. The New Criticism
  94. Gore Vidal
  95. Tom Wolfe
  96. George Plimpton
  97. Susan Sontag
  98. Jack London
  99. Upton Sinclair
  100. Theodore Dreiser
  101. Sherwood Anderson
  102. Sinclair Lewis
  103. Ernest Hemingway
  104. William Faulkner
  105. Thomas Wolfe
  106. F Scott Fitzgerald
  107. John Dos Passos
  108. Henry Miller
  109. Richard Wright
  110. John O\'Hara
  111. James Michener
  112. Truman Capote
  113. J D Salinger
  114. Saul Bellow
  115. John Updike
  116. Norman Mailer
  117. Vladimir Nabokov
  118. Bernard Malamud
  119. Philip Roth
  120. Ralph Ellison
  121. Thomas Pynchon
  122. James Baldwin
  123. Alice Walker
  124. Toni Morrison
  125. Maya Angelou