انف، علی بن محمد
انف، علی بن محمد (1128م- 1215م) Ali Bin Mohammad al-Anf
(نام کامل: علی بن محمد الولید الانف القرشی البشعمی) داعی مطلق پنجم اسماعیلیه‌ی مُستعلیه‌ی یمن. جدّ وی ابراهیم بن ابی سلمه (که از رجال دولت صُلیحی بود) به سبب پیشی گرفتن بر همگنان خود، با تشبیه به بینی انسان که بر چهره پیشی دارد، انف لقب گرفت. علی بن محمد در صنعاء اقامت داشت. او به مناطق ذی مرمر و عروس رفت و آمد می‌کرد و سلاطین آل حمدان که در این مناطق حاکم بودند او را یاری می‌دادند. وی با داعیان پیشین، مانند ابراهیم الحامدی و فرزندش داعی حاتم بن ابراهیم الحامدی، در وضع بنیان‌های حرکتی علمی در درون ساختار دعوت اسماعیلی مشارکت و همراهی کرد.
تألیفات فراوانی از علی بن محمد بر جای مانده که از آن شمار است: دامغ الاطل و حتف المناضل، تحفة الرتاد و غصة الاضداد، جلاء العقول و زبدة المحصول، تاج العقائد و معدن الفوائد، ضیاء الالبان و لب المعارف.