ایرانشهری، ابوالعباس (قرن ۳ق)
ایرانشَهری، ابوالعباس (قرن ۳ق)
فیلسوف ایرانی. جز اشارات گذرایی به دیدگاه‌های فلسفی او در برخی کتاب‌ها چون زاد‌المسافرین ناصرخسرو، تحقیق ماللهند و الآثار الباقیه بیرونی، و بیان‌الادیان ابوالمعالی، اطلاعی از او در دست نیست. بنا بر این کتاب‌ها، ایرانشهری از اصحاب هیولی و قائل به قدم مکان و هیولی بوده و در آرای شاگردش زکریای رازی تأثیر داشته است. وی دو کتاب به نام‌های جلیل و اثیر داشته، و گویی کتابی فارسی به‌جای قرآن نگاشته که در آن دعوی دین جدید کرده، و نام فرشتۀ وحی خود را «هستی» دانسته است. او معتقد به وحدت همۀ ادیان بوده و اختلاف مذاهب را ناشی از اغراض پیروان آن می‌شمرده است.