ایرلند جوان
ایرلند جوان Young Ireland
سازمان ملی‌گرای رویایی ایرلندی که هسته مرکزی آن را از 1844 گروهی از جوانان آرمان‌گرای وابسته به روزنامه نیشن[۱] تشکیل می‌دادند. هدف پایه‌گذاران این سازمان ایجاد روحیه‌ای عاری از فرقه‌گرایی در ایرلندی متحد بود و در راستای این هدف بر ملی‌گرایی فرهنگی ایرلند تاکید داشتند. جنبش ایرلند جوان در آغاز از انجمن الغاء[۲] دانیل اوکانل[۳] پشتیبانی می‌کرد اما پس از جدایی از این اتحادیه به علت سیاست‌های مسالمت‌جویانه اوکانال در 1848 در تیپسرری[۴]، شورش فاجعه باری به رهبری ویلیام اسمیت اوبراین[۵] (1803ـ1864) و تامس میگر[۶] به راه انداخت. شکست این شورش به نابودی جنبش ایرلند جوان انجامید، بیشتر رهبران آن به خارج گریختند یا دستگیر و به مستعمرات ویژه مجازات مجرمین تبعید شدند. با وجود فروپاشی این جنبش، فعالیت‌های آن تأثیری پابدار در عرصه ملی‌گرایی فرهنگی بر جای گذاشت. تامس دیویس[۷]، چارلز دافی[۸]، جان بلبیک دیلون[۹] (1816ـ1866) و تامس دارسی مک گی[۱۰]، که در 1845 از امریکا بازگشته بود، از جمله رهبران مشهور جنبش ایرلند جوان محسوب می‌شدند. این گروه نام خود را از سازمان‌های ملی‌گرای مشابهی که در آن زمان در قاره اروپا رواج داشتند، از جمله ایتالیای جوان[۱۱]، گرفته بود.