ایلاء
ایلاء
اصطلاحی در فقه. آن است که مردی با لفظ الله، سوگند یاد کند که بیش از چهار ماه، از نزدیکی با همسر دایمی خود بدون هیچ مصلحتی، به دلیلی مانند زیان رساندن به او، خودداری کند. در این مورد، بر مرد واجب است که سوگند خود را بشکند و با زن نزدیکی کند و کفّارۀ نقض سوگند را بپردازد. در غیر این صورت زن می‌تواند به حاکم رجوع کند. حاکم مرد را مجبور می‌کند که به نزدیکی با همسر خود اقدام کند والاّ چهار ماه به او مهلت می‌دهد و پس از آن در صورت اصرار مرد، با مضیقه‌ای که در غذا و نوشیدنی برای او در نظر می‌گیرد، او را وادار به ترک قسم می‌کند. در صورت بی‌نتیجه ماندن همۀ این کارها، حاکم، آن زن را طلاق می‌دهد. ایلاء در مورد همسری محقّق می‌شود که قبل از آن با او نزدیکی شده باشد. کفّارۀ ایلاء، همان کفّارۀ شکستن سوگند است. آیۀ ۲۲۶ سورۀ بقره دربارۀ ایلاء نازل شده است.