باهله

از ویکیجو | دانشنامه آزاد پارسی

باهِلِه
قبیلۀ بزرگ و قدیمی عرب عدنانی، از قبایل ناحیۀ یمام، منسوب به باهله، مادر قبیله. باهلیان در جنگ‌های اعراب مسلمان با دولت ساسانی و تصرّف ایران شرکت داشتند. سلمان بن ربیعۀ باهلی، از فرماندهان جنگ قادسیه بود. خلیفۀ دوم او را به جنگ با ترکان و خزران فرستاد که در ۳۲ق در جنگ با اقوام بنجر و بلنجر کشته شد. حاتم بن نعمان باهلی در خلافت عثمان بن عفّان با سپاهی مرکّب از عرب و ایرانی به جنگ هیاطله رفت. قتیبة ‌بن مسلم باهلی دامنۀ تصرّفات مسلمانان را تا مرزهای چین و اعماق آسیای میانه گسترش داد. آل صفیه، خاندانی بزرگ از ایرانیان فارس در قرن ۳ق از باهلیان بودند. محمّد بن حازم ( ـ۳۱۵ق) شاعر بزرگ عرب و عبیدالله بن مظفّر ( ـ۵۴۹ق) طبیب و مهندس معروف از این قبیله بودند.